Yüce Allah Hz. Adem’in iki çocuğu (Habil ve Kabil) ile ilgili olayı, onlardan herbirinin takındığı tavırları, sergiledikleri tutumları, sorunları çözme konusunda kullandıkları yöntemleri bize anlatmıştır: Sözgelimi onlardan birisi karşılaştığı sorunu, yakalandığı hastalığı halletme konusunda ‘öldürme yöntemini’ benimserken, diğeri, sorunların çözümlenmesi, hastalıkların tedavisi konusunda bu üsluplardan hiçbirisini kabul etmemiş, sorunların çözümlenmesi hususunda bu tür yöntemlerin içine girmekten uzak durmuştur.
Kuşkusuz bugün beşeriyet, artık Hz. Adem’in oğlunun (Habil’in) sergilediği bu tutumu anlama ve algılama imkanına yaklaşmıştır. Oysa insanlık asırlar boyu, bu büyük haberden yüzçevirdi ve onu kabule yanaşmadı. Bununla da kalmadı. Mesela sorunları çözme konusunda şiddet kullanmaya yanaşmayan, böyle bir oyunun içine girmeyen tutumu delilik ve gericilik olarak tanımladılar.
Çünkü onlar, en hayırlı ve en kalıcı olmakla nitelenen bu antişiddetçi tutumu, henüz idrak edebilecek aklî yeterlilikte değillerdi.
Oysa bu yöntem, her bakımdan daha ekonomikti; insan öncesi egemen olan ‘orman, hukuku’ döneminden çıkma ve daha gelişmiş bir hukukun egemen olduğu döneme geçme anlamı taşıyordu.
