Selâm Sensin. Sendendir Selâm. Kurtuluşum Senin yanında.
Yokluğun uçurumlarından Sen çıkardın beni. Unutulmuşluğun
çirkinliğinden çekip aldın, aynalara sundun yüzümü. Karanlıklarda
kalmak vardı, anılmaya değer bir şey bile olmamak vardı; Sen andın
beni. Var kıldın, can verdin, görür ve işitir eyledin, muhatabın seçtin.
Sözünle tenezzül ettin, aklıma anlam indirdin. Çorak kalabilirdi aklım;
vahyini yağmur diye indirdin. Azap içinde çırpınabilirdi kalbim,
Söz’ünün sofrasında teskin ettin.