Bu sonsuzdan bir önceki yoldur.
Gerisi yaşayamadıkların ve hep erteleyeceklerindir.
Tıpkı hayat gibi…
Şimdi sen;
Âşık değil aşk ol da gel. Beni çağıran sensin. Bu sayfadaki kelimeleri arayıp bulan sensin!
Her biri binlerce dağın ardındadır aradığın...
Aşk, dağlanmış yara! Ama hiçbir dağın, hiçbir yaranın diğerine tahammülü yoktur.
Yara, yarayı unutturur.
Kaç dağ aştın da döndün kalbine?
