Ağaçların Özel Hayatı
Alejandro ZambraAğaçların Özel Hayatı Reviews
You can find Ağaçların Özel Hayatı reviews, Ağaçların Özel Hayatı book reviews, Ağaçların Özel Hayatı ratings on 1000Kitap.
"Ağaçların Özel Hayatı" bu yıl keşfettiğim ve bu keşiften son derece mutlu olduğum, az sayfada çok fazla şey anlatmayı başaran Şili'li yazar Alejandro Zambra’nın herkese özellikle yazmaya meraklı arkadaşlarıma tavsiye edeceğim bir novellası.
Bu bir bekleyiş hikâyesi öyle ki başından itibaren bizlere, Julian’ın karısı Veronica’nın o akşam gittiği resim kursundan dönüp dönmeyeceğini gördüğümüz an bu kitabın biteceğini söylüyor. Julian, üvey kızı Daniella ile birlikte geçirdiği saatler içersinde kıza annesinin yokluğunu hissettirmemeye çalışıyor ve gece boyu klasikleşmiş rutinlerini yeniliyorlar ona “Ağaçların Özel Hayatı” adında, her seferinde bir yenisini uydurduğu masallarından anlatıyor.
Bir üniversitede edebiyat hocası olan Julian yıllardır kendi romanını yazmaya çalışıyor. Karısının dönmesini beklediği gece boyunca Julian geçmişle-eski aşkı, bu aileye nasıl dahil olduğu, kendi ailesiyle geçirdiği çocukluğu- gibi detayları hatırlıyor; gelecekte yaşayabilecekleri, Daniella’nın yetişkinlik yaşantısının olası detaylarını kuruyor ve bugüne özellikle yazdıklarına, yazdıklarının üzerinde yarattığı hisleriyle cebelleşiyor.
Zambra'nın okuru şaşırtmaya çalışmayan, gözden kaçırdığımız tavırlarımızı yalın ve çabadan uzak şekilde aktarışına bayılıyorum Kitabı okurken Julian ile birlikte bir içe bakış yaşıyoruz aslında. Fazla detay verip okuma zevkinize turp sıkmak da istemiyorum, zaten kısa da bir metin. Ama beni etkileyen, farkında bile olmadığım ama Julian ile beni ve hatta muhtemelen hepimizi birbirimize bağlayan, çoğunlukla görmezden geldiğimizi düşündüğüm bir şey var: Bizim için önemli olan, bir beklenti içine girdiğimiz ama karşılığını almamızın zaman aldığı anlarda kafamızda oluşan ihtimaller yelpazesinde kayboluşumuz. Her an yeni bir hikaye üretip ve hatta kimbilir o senaryo üzerinde ne kadar kafa yürütüp sonrasında silip yeni senaryolar yazışımız. İlginç olansa her şey olup bittiğinde bu gergin telaşımızı tamamen unutuyor veya unutmuş gibi yapıyor olmamız. Tüm kötü senaryoları kilidini cebimizde taşımak üzere derhal bir sandığa kilitlememiz. Hızla arkamızı dönüp uzaklaşmaya çalışmamız. Hayatın tüm bu senaryolardan habersiz akıp gitmesi ve bizi de sürüklemesi. Sandık ve kilit olayına bir yerde mecburuz belki de... Yoksa hayat daha da çekilmez bir hal alabilirdi Hep yaşadığım ama hiç durup da üstünde düşünmediğim bu gerçekle yüzleştim bu kitap sayesinde. İşte Zambra'nın üslûbu bu kadar sade ve bu kadar derin... Okuyalım efenim...
Selam.
İlk kez okuyorum #alejandrozambra
Dili biraz sade, biraz sokak ağzı, argo ama bu sizi okurken rahatsız etmiyor. Az öz cümlelerle, satır araları ile anlatıyor hikâyesini.
arada kaldığım bir kitap oldu #ağaçlarınözelhayatı
Neden derseniz; bir ileri bir geri dönüşler var ve birden oluyor ve okurken kafa karışıyor.
Sanırım bu yüzden de, seven sevmiş sevmeyen de sevmemiş
Başka bir kitabını daha okuyup karar vermeyi tercih ediyorum kendi adıma. En çok okunan "Bonzai" sanırım, filmi de çekilmiş.
Yazarla aynı masada ikinci buluşmamız bu.. Önceki kitabıın son sayfasını mutlu kapatmıştık, bunu da merak ve ilgiyle, aynı keyifle okudum, Ağaçların özel hayatını...
Zihin dinlendiren yalın Duru bir dili var yazarın
Gelmiş ve geçmişin belkide gelecek ve gelegın getireceği üzerine ait bir hikâyeler zincirini okuduk, bekleyişler istemsizce uzıyursa hayatımızda anımsamalar, çağrışımlarla gözlemlerle bunlardan yansıyan ngrkeceğe dair düşler özel hayatlarıyla şekillenip her sözünde her davranısında onu bekliyor..kitap beklentiler uzerıne yolculuğa cıkardı okuru, ama onun dönmeyeceğini emin olana dek sürüyor bu bekleyiş.. Biliyorum böylesi kıtaplar hepimiz okuduk, işte farkı görebılmen bunu okumalısın o halde Buyurun efendim..
Sonunda bu arayışın ardından, esas zoruna gidenin ne olduğunu buldu: parçası olmak istediği dünya bu değildi.
(S:21) Kitaptan..
At gözlükleriyle kalabalığın içinde yol almak, bir dünya can sıkıcı soruya göğüs germek, mutsuz ama yoksul olmayan bir geleceğe erişmek için bir patika ya da kestirme yol arayarak ilerlemek.
(S:54) Kitaptan alıntılarla..
Zambra, yazmaya, daha doğrusu yazar olmaya çalışan bir öğretmen olan ana karakterinin, gece eve dönüşü geciken ve bir türlü gelmeyen (!) annelerini beklerken, üvey kızına bir taraftan ağaç metaforunu kullanarak insanları ve ilişkilerini konu ettiği spontane hikayeler anlatmaya çalışması, diğer taraftan kendisinin ve hayatındaki kişilerin geçmişine küçük fragmanlarla giderek analizini yapması ve gelecekle ilgili hayaller kurgulaması ile "aile" mefhumunun ve bir ağacın kökleri gibi geçmişin önemini, parçalanmış evliliklerdeki "çocukların durumunu" ve ağacın dallarına benzettiği geleceklerinin ne olacağını sorgulamaya ve okurlarını düşündürerek sorgulatmaya çalışmış bu küçük romanında. Özetle, kökleri/geçmişi ve dalları/geleceği ile insan ve aile. Ağaç ve orman misali...
Oradan oraya zıplayan tarzı herkesin hoşuna gitmeyebilir ama bir bütün olarak bakıldığında, vermek istediği mesajı almaya çalışmak isteyenlerin ve farklı tekniklerden hoşlanan okurların beğenebileceği değişik bir edebiyatçı diye düşündüm Alejandro Zambra için. Şahsen beğendim. Bonzai dahil diğer çalışmalarını da okumak isterim...
Kitap Veronica'nın iş yerinden geri dönmeyişi ile başlıyor. Kocası Julian, küçük Daniela'yı Veronica gelmeden uyutmak istiyor, Veronica'nın gelip gelmeyeceğini bilmiyor, ama önemli de değil zaten. Kitap her ne kadar kadının eve gelip gelmemesini temel olarak alsa da alt metin Julian'ın geçmiş yaşantısı, gelecek öngörüsü olarak işlenmekte. Düşünce çok güzel, metafor olarak ağaçlar kullanılsa da aslında göndermeler hep insanların diğer insanlara göre yerini betimliyor. İçerik olarak ise bence ödüller kazanacak kadar bir doyuruculuk yok. Türk edebiyatçılarımızın bir çoğu bile bu içe yolculuğu çok güzel anlatabiliyor. Kısaca, düşünce ve kurgusu güzel, basit gibi gözükse de çok şey anlatan fakat anlattıklarının içeriği görkemli durmayan bir kitap. Diğer kitaplarını merak ettirmedi değil, ama tarzının aynı olduğunu düşünüyorum. Latin Amerikalı yazarlarda bir kitap takıntısı var, kitap sevme üzerine yoğunlaşmışlar. Sanırım bu beni tedirgin ediyor bir kitabı okurken. Bilemiyorum obsesiflik mi değil mi ama kitabın içinde kitap sevgisine dair bir şey geçtiğinde beni huzursuz ediyor.