Ağır abimiz Metin Kaçan, belki de intiharına ağır ağır adımlarla gitmişti.
Hep mi Bukowski okuyacağız, yeraltına hep mi Palahniuk ile inip Amerikan sokaklarını ve kültürünü göreceğiz. Yok mu şöyle İstanbul sokaklarını anlatan bir yeraltı edebiyatı?
İşte Ağır Roman var.
Bırakın İstanbul'muş, kültür şehriymiş, tarihi eserlermiş falan. Hep mi kültürlü insanlar ve burjuva görecektik. Bağımlıları, fahişeleri vs. kimse mi anlatmayacaktı.
Metin Kaçan bugünde yaşayan bir adamdı ve şehirlerin pisliğinden ve insanların acizliğinden başkasını görmüyordu ve haklıydı da. İnsanların ceplerinde paraları yoktu ama tutkuluydular. Hepsinin bir istediği, bir beklentisi vardı. İnsandı çünkü onlar. Tarlabaşı'nda bulmuşlardı kendilerini. Kendi içlerinde bile hayatı yeni tanıyorlardı kimse onların hayatını tanımazken.
Argo konuşuyordu karakterleri. Gerçekti. Olması gerekeni yapıyordu edebiyatta. Kimsenin anlatmadıklarını anlatılmayan bir şekilde dile getiriyordu. Sokaktı çünkü bu. Tarlabaşı'ydı.
