Ağrı'nın Derinliği Ece Temelkuran
Aidiyetimizin bize ezberlettiklerinin ötesinde bir "biz" olabilir mi?
İçine hapsolmadığımız, dışına atılmadığımız bir "ev", bir "biz" kurulabilir mi?
Ece Temelkuran, Ermeni ve Türk milliyetçiliklerine yakından bakarken, toplumların "biz"lerini kurma aşamasında neleri, nasıl dışarıda bırakmış olabileceklerini anlatıyor.
Her kitabında "ötede duranları" yakına getirmeyi amaçlayan yazar, bu kez de Ermeni meselesi gibi "çekinceli" bir konuyu odağına alıyor...
-
Baskı Tarihi:2012
-
Sayfa Sayısı:322
-
ISBN:9752894976
-
Yayınevi:Everest
-
Kitabın Türü:
Türk ermeni ilişkilerinin insani boyutunu işleyen bu kitap acının ağrının derinliği içerisinde ele alır. İnsani duyarlılığın siyasetin üstünde olduğunu gösteren bu eser beraberinde farklı kaynakları okumayı da gerekli kılıyor.
Ağrı dağına hep aynı yandan bakmak bazen sıkıcı olabiliyor. Ece Temelkuran bir de diğer yanından Ermenistan tarafından bakıyor ve bize aslında ne kadar benzediğimizi anlatıyor.
Kitaptan 15 Alıntı
Eksik bir yasımız var bizim. Birlikte yapmamız gereken bu, birlikte tutamadığımız bir yası tutmalıyız.
Ağrı'nın Derinliği, Ece Temelkuran (Sayfa 232 - Everest Yayınları)
Ölme ne ki, insan evsiz kalmasın.
Türkiye’nin dört bir yanından ışıklar görünür.Van’da sarı tütünlü filtresiz sigarasını yakar biri, İran’ın ışıklarına karşı. Urfa’da biri, Suriye ışıklarına bakarak paketler karşıya geçireceği bayram hediyelerini. Hakkari’de bir çocuk yüksek bir tepeye çıksa koşarak, ‘Welcome To Kurdistan’ yazısını görebilir ve İzmir’de bir kadın rakı kadehi elinde efkar gönderir ‘denize dökülüp’ karşı kıyıya geçenlere, geçemeyip ruhları Ege Denizi’nde yüzenlere…Ama hepsi, ertesi gün kendisine bu kadar yakın o memleketlerle ilgili öfkeli ve uzak manşetler okur gazetelerde.Çünkü üç tarafı denizle, beş tarafı kederle çevrilidir bu toprağın. Belki gidenler kalanlardan kalabalıktır; muhakkak ölenler yaşayanlardan…Çünkü en yakınımızdakileri uzaklara itmek üzerinedir yan yana yaşama geleneğimiz. Biz her gece ışıklarını gördüklerimize bir kere bile bakmamaya alışmışız. En yakınımızdakilerdir bizim en uzak komşularımız…”
Belki de ihtiyar insanların içinde güzel zamanlardan yapılma sığınaklar vardır.
Bir yolculuk eğer gerçekten bir yolculuk ise yolcunun sorduğu sorulara cevap vermez. İyi bir yolculuk, yolcunun sorularını değiştirir.
'Bir politik bir oyun elbette.Örneğin Avrupa ve Türkiye için konuşacak olursak......Eğer AB, Türkiye'yi aslında Müslüman olduğu için AB 'ye almak istemiyorsa bunu söylemek yerine Ermenileri kullanıyorsa bu ikiyüzlülüktür.Bu oyunun içinde üç oyun vardır:Avrupa'nın Türkiye'ye oynadığı oyun, Avrupa'nın kendi halkına ve Ermenilere karşı oynadığı oyun,Türkiye'nin kendi halkına karşı oynadığı oyun.'
'Devlet olamayan halkların hepsi için böyledir bu.Tiyatro dili kimliği korur.Devlet olmuş halklar bunu anlayamaz. Felsefi bir kategori olarak tiyatro, kendi zamanının kahramanını yaratır.İnsanlar onun etrafında birleşirler. O, kahraman katarsisi yaratarak halkı için o döneme ait soruların cevaplarını bulur. '
Hep öyledir,bilirsiniz,ne zaman ortak bir zorluk olsa kadınlar hep daha fazlasını kaldırır
Öldürseler bile seni, geri o eve dönmek istiyorsun. Neresi olursa olsun ev, yansa kül olsa da, bir evin olsun istiyorsun. Hrant haklıydı. ev seni bıraksa bile sen evi bırakamıyorsun. Dönüp dönüp yine kalbini, o kalbi kül edecek Anadolu'ya vermek istiyorsun. Kederli bir mecburiyet bu. Ülkeni seviyorsun."
Hikâyeleri ayrılınca insanların, etleri de kesilir birbirinden. En keskin bıçaktan bile daha keskin yarar insanları hikâyeler. Bütün yeryüzünde insanlar birbirlerini en çok hikayeler için öldürürler.
