...Çünkü nereden gelirse gelsin ve nerede bulunmuşsa bulunsun, insan hemen anlıyordu onun toprağın üstünde sadece yaşadığını, bir çekirge gibi. Sanki bunu o kadar uzun zamandır yapıyordu ki, şimdi her yanı dağılıp saçılmıştı ve şimdi herhangi bir yele kapılıp hedefsizce ve her şeyi unutmuş olarak üflenen saydam ve ağırlığı olmayan bir kabuktan başka bir şey kalmamıştı.
Bir insan her zaman şimdi çektiği sıkıntılardan çok ileride çekebileceği sıkıntılardan korkar. Bir değişikliği göze alamaz da alışık olduğu sıkıntılara dört elle sarılır