“Öğrenmiştim artık, insanlık hâllerimiz ortaktı; çünkü acı, açlık, gözyaşı hepimize aynı şekilde dokunuyor, hepimizin içinde aynı şekilde yaşıyor ve hep aynı çığlığa neden oluyordu. Ama yaşadıklarımızın hikayeleri tamamen bize aitti ve hiçbirimizin hikayesi bir diğerine benzemiyordu.”