‘’Bir zamanlar kendimi
Bulunmaz Hint kumaşı sanmıştım.
Kaç metredir benim yokluğum?
Benden daha çok var sanmıştım.
Benim yokluğumdan dünyaya
Bir elbise çıkar sanmıştım.
Dünyanın çıplaklığına bakmaya utanmadan
Sonunda ben de alıştım.
Ah...dedim sonra,
Ah!’’
Bu kitapta özellikle Ah'lar Ağacı adlı şiir yüreğimin elinden sımsıkı tuttu beni çocukluğuma, duygularıma, söyleyemediklerime götürdü. Sımsıcak, samimi bir şekilde sardı beni. Ara ara kitaplığımın rafında sığınacağım penahım oldu.
Şiirler üzerine çok şey söylemeye gerek yok bence.
Şiirleri herkes kendi algısına ve iç dünyasına göre yorumlar, haz alır. Edebi açıdan eleştirecek kadar ehil biri olmadığımdan şiirin dimağımda, ruhumda güzel bir tat bıraktı mı diye bakarım. Bu güzel ille neşeli güzel olacak diye de bir şey yoktur. Hüzünlü güzel, buruk güzel, sevimli güzel de olabilir.
