Ahlakın Soykütüğü Üstüne Friedrich Wilhelm Nietzsche
-Friedrich Nietzsche
(Arka Kapak)
-
Baskı Tarihi:Ekim 2010
-
Sayfa Sayısı:184
-
ISBN:9789754684057
-
Orijinal Adı:Zur Genaologie der Moral - Eine Streitschrift
-
Çeviri:Ahmet İnam
-
Yayınevi:Say Yayınları
-
Kitabın Türü:
Kitabın belirli yerine kadar düşüncelerini anladığım ama bir noktadan sonra başka düşünürlerden alıntı yapmaya başladığında koptuğum bir kitap. Farklı disiplinden olduğum için beyin basmadı bazı kısımları ve üstüne başka düşünürlerde işe karışınca devreler yanmadım uzunca bir ara vereyim dedim. :D Felsefe şuan platonik takılmaya karar verdiğim ve hayatım düzene girdiğimde büyük bir aşkla tekrar geri döneceğim bir alan. :D Okuduğum yere kadar ve algıladım kısımlardan yola çıkarak bence okunması gereken kitaplardan biri.
Vicdan azabı bir hastalıktır, buna şüphe yok,
Ama hamilelik nasıl bir hastaliksa öyle bir hastalıktır.
Ahlakın Soykütüğü Üstüne - Friedrich Nietzsche
"Ya ahlâk tehlikelerin en tehlikelisiyse?" Bu kitaptan sonra ahlak bir daha hiç eski huzurunu bulamadı tüm temel taşları onu kendi çıkarları adına kullanan doğmaların üstüne yıkıldı
Kitaptan 18 Alıntı
Bizim insana karşı tiksinmemize yol açan ne bugün? -insan bize acı veriyor çünkü, buna şüphe yok. Korku değil; insanda korkulacak hiçbir şeyin kalmamış olması daha çok; ön planda "insan" denen solucanların kaynıyor olması; iflah olmaz vasatlıktaki, yürek daraltıcı " "evcil insan"ın, kendisini şimdiden varılacak hedef ve doruk noktası olarak, tarihin anlamı olarak, daha "üstün insan" olarak duyumsamayı öğrenmiş olması -pis kokuları bugün Avrupa'yı sarmak üzere olan kusurlular, hastalıklılar, bitkinler, içi geçmişler yığınından ayrıldığını hissettiği ölçüde, bu yüzden de en azından görece kusursuz olduğu, hiç değilse hâla bir yaşam becerisine sahip olduğu, hiç değilse, yaşamı evetlediği ölçüde kuşkusuz bir hakkının olması böyle duyumsamaya...
Ahlakın Soykütüğü Üstüne, Friedrich Wilhelm Nietzsche
Vaatte bulunabilir bir hayvan yetiştirmek -doğanın insanlara ilişkin olarak vermiş olduğu o paradoksal ödevin ta kendisi değil mi bu tam da?
Tüm asil ahlak, utkulu bir kendini "evetleme"den doğarken, köle ahlâkı en başından "hayır" der dışardakine, "farklı olana", "kendinden olmayana": ve bu "hayır", onun yaratıcı edimidir. Değer belirleyen bakış açısının bu tersine dönüşü -kendine dönmek yerine bu zorunlu dışa yönelim -hınca özgüdür: köle ahlakı oluşmak önce ilkin hep bir karşı ve dış dünyayı gereksinir, fizyolojik bir terim ile söylersek, en ufak bir eylemde bulunabilmek için bile dış uyarımlara gereksinim duyar, -eylemi temelinde bir tepkidir.
Üçüncü çalışma (10)
Kim, tutup "Yeni Bir Cennet" kurmaya kalksa, bu gücü ancak kendi cehenneminde bulur...
"Burada bir şey, beklenmedik biçimde yanlış işliyor!"
"DEVLET" sözcüğünü kullanıyorum: Bir sarışın yırtıcı hayvanlar sürüsü, fetheden, efendi bir ırk, bir örgütlenme yeteneğiyle savaş için örgütlenmiş, gözünü kırpmadan korkunç pençelerini nüfus üstüne atan, belki de sayı olarak muazzam bir üstünlüğe sahip, ama hala biçimi olmayan göçebe bir ırk. Evet, yeryüzünde "devlet" böyle başladı...
Philosopher is 'a terrible explosive from which nothing is safe'.
Ah! Ne denli şanslıyız biz bilenler, yeterince uzun süredir susmayı bildiğimiz için!
Değerlerin Dönüşümü
Tüm iyi şeyler vaktiyle kötü şeylerdi; her kalıtsal günahtan bir kalıtsal erdem oluştu. Sözgelimi evlilik, uzun bir süre topluluk hakkının ihlali olarak görüldü; bir kadını sırf kendine mal edecek denli kibirli olanlar ceza öderdi bir zamanlar (buna örnek olarak jus prima enoctis [ilk gece hakkı], bugün hala Kamboçya'da rahiplerin, bu "eski ve iyi göreneklerin" koruyucularının, bir ayrıcalığıdır). Yumuşak, iyicil, uysal, merhametli duygular - ki şimdilerde değerleri öylesine arttı ki, neredeyse "kendi başına değerler" oldular - çok uzun zaman boyunca aşağılandılar, üstelik sahipleri tarafından: yumuşak olmaktan utanılırdı, tıpkı bugün sert olmaktan utanıldığı gibi.
Şen olma, keyifli olma -ya da benim dilimde, şen bilim- bir ödüldü: Uzun, yürekli, çalışkan yeraltı ciddiliğinin ödülü;olağan ki herkesin harcı değildi bu.
