Ahşabın Öyküsü
Mehmet Ali KılıçbayKafes aslında arkasındakini gözlerden gizlemeyi hedefliyor gibidir, nitekim kafesin arkasında hemen hemen yalnızca kadınların yer alması, kadına kamusal alanda yer vermeyi başaramayan bir toplumun ürettiği bir kaç-göç çaresi olarak görülebilir. Ama kafes, aynı zamanda kadını esrarengizleş tirerek, onu gerçek doğasının ve özünün dışında bir hayal, bir imge olarak üretmektedir.
Türkler de kendilerine özgü bir paravana geliştirmişlerdir. Aslında bu "geliştirmişlerdir" sözü biraz fazla kaçmaktadır, çünkü bu "paravana", bizim bütün Doğu coğrafyasının ortak malıdır. Kafes denilen ve seyredilmeden (olduğu haliyle seyredilmeden, yoksa kafesin arkasındaki, hayal nesnesi olarak zaten seyredilmektedir ve bunu iste mektedir) seyretmeyi sağlayan bu tahta düzenek de, "önü ve arkası" zıtlığıyla hayal ve cinsellik yaratmaktadır.
Pencere, artık sokağı tiyatro haline çevirmektedir. Hal böyle olunca, elbette perde de gerekir.
Sayfa 31
Mahremiyet gizlilik demektir, ama gizlilik mutlaka mahremiyet anlamına gelmez. Sandık, gizleyerek mahremiyet yaratır (merak ve haset de), ama bazı durumlarda, gizlerken tecrit ve farklılık da meydana getirir. Bu açıdan bakıldığında, dünyanın en büyük sandıkları hapishanelerdir.
Doğu aşklarının platonik olması, bir kadına değil de, bir kadın hayali'ne olan aşkı terennüm eden şiirlerin Doğu edebiyatının neredeyse tamamını oluşturması, kadının hayalini kendine tercih etmek zorunda kalınan çarpık bir toplumsallığın süblimasyonu değilse, acaba nedir?
Tahta ayakkabı, hangi toplumda ve çağımız hariç, hangi zaman kesitinde olursa olsun, bazı nadir istisnalar dışında, her zaman alt sınıfların, bundan da önemlisi köylülüğün ve kabalığın simgesi olmuştur.