Machievelli’den Prens’i okuduğumda, (bir zamanlar ve eskiden) insanoğlunun alçalabileceği sınırlar (o dönem için) herhalde çizilmiştir diye düşünmüştüm…çok yanılmışım. Kaldı ki, tarihin o sahnesindeki kahramanlarımızdan biri de Machievelli. Alçakların birbirini çekmesi gibi bir özelliği var.
Düşünün ki, Papa VI Alexander, dediğimizde aklımıza gelenler, rüşvet, ihanet, yoğun ensest, pedofil, fuhuş…bunlar aklınızda ilk taramada takılanlar olabilir çok daha fazlası için muhakkak okumalısınız.
Ve işin iç burkan tarafı; bunlar da tarihin bir döneminde yaşandı ve geçti diyebiliyor muyuz? Cevabı size kalmış.
Tüm bunlarla birlikte, dönemin Papa’sı olan biteni doğal olarak Şeytan’a bağlamakta, Şeytan’ı da bir güzel tasvir etmektedir. Fakat detaylı ve mitolojik bir tanım yerine buna; GÜÇ demektedir.
Buradan da bir kere anladık ki; karşı güç, kural değil VİCDAN, kalp değil YÜREK, ihtişam değil SAMİMİYET/MERHAMET, gösteriş değil TEVAZU ve evrensel ADALET gerektiren insanüstü bir çabadır.
Kitaptan hepimiz için çıkarılması gereken çok büyük dersler var…hala!
