"Evlilik" ve "çocuk yetiştirme" insan hayatının en önemli iki etkinliği. Maalesef, ikisi de yeterince bilgi ve eğitimden yoksun iken gerçekleşiyor. Vücudunda cinsellikle ilgili gelişmeler tamamlanınca, evlenmeye hazır olduğumuzu düşünürüz. Evlenenler de ana-baba olmak ister. "Tozpembe" başlar birliktelikler, ama kısa süre içinde "toz duman"a döner. Göz gözü görmez olur. O, çok arzu edilen "mutluluk", belki bir daha geri gelmemek üzere uçup gider. Evlenmeden önce, bayanlar ve baylar, sadece cinsellikte değil, birbirlerine nasıl davranacaklarında da bilgi sahibi olsalar; Cehenneme dönmezdi belki hayatlar!...
"Dünya evine girmek" bir anlamda "cennete girmek" gibi olurdu o zaman... Hayata "melek gibi" gözlerini açan yavrular da, bir "meydan muharebesi" içinde bulmazlardı kendilerini... Kitap, aile içi şiddetin nasıl bir "felaket" olduğunu örnekleriyle ve akıcı bir üslupla anlatmaya çalışıyor. Şiddete başvuran kişi ve şiddete maruz kalan kadın ile çocuklar açısından nasıl bir zincirleme yıkıma sebep olabileceğini gösteriyor.
