Ailede ve Okulda İdeal Din Eğitimi

Bilinmelidir ki, din eğitiminde uygulanan metotlar içinde en ideal olanı, "Çocuğu ibadete teşvik, birlikte ibadet ve ardından sohbetle anlatmak"tır.

Sayfa 44 - Sena YayınlarıKitabı okudu

Bahar Kaplan

134 syf.

· Kitabı okudu

·

Puan vermedi

·

4 günde okudu

Ailede ve Okulda İdeal Din Eğitimi

Çocuklara din eğitimi verilirken ebeveynlere ve eğitimcilere yol gösterilmeye çalışılmış. Eserde, verilmek istenen mesaj ayet ve hadislerle desteklendikten sonra konuyla ilgili varsa İslam alimlerinin söz ve uygulamalarına, daha sonra ise batılı pedagogların sözlerine yer verilmiş. Her kesimden insanın okuyabileceği kadar sade, anlaşılır ve basit bir dil kullanılmış. Fakat bilgilerin yetersiz olduğunu da belirtmem gerekiyor.

Ailede ve Okulda İdeal Din EğitimiMehmet Emin Ay · Beyza Kitap Yayınları · 200926 okunma

Reklam

Bahar Kaplan

Öncelikle din eğitimini öğreten ve öğrenenler, bu davaya tam manasıyla gönül vermiş olmalı, Hz. Peygamberin vârisi olduklarını unutmamalıdırlar. Öğrencilere, öncelikle bu duygu aşılanmalıdır.

Sayfa 93 - Sena YayınlarıKitabı okudu

Nur Banu

@nbkose·

3yıl

134 syf.

·

Puan vermedi

İdeal Din Eğitimi

Çocuklara din eğitimi verirken yapılan doğruları ve yanlışları az ve öz şekilde okuyucuya aktaran bir kitap olmuş. Konuyu işlerken günlük hayattan, hadis ve kıssalardan örnekler verilmesi yönüyle pekiştirici. Din eğitiminde bir çok iradenin aksine hem anneyi hem babayı adil dağılımla eşit derecede sorumlu tutması beğendiğim bir diğer tarafı oldu. Ebeveynlere ve din eğitiminin herhangi bir kademesinde emek veren kardeşlere tavsiye ediyorum.

Ailede ve Okulda İdeal Din EğitimiMehmet Emin Ay · Beyza Kitap Yayınları · 200926 okunma

Bahar Kaplan

Batılı pedagoglar tarafından anne, dinin ilk "öğretmeni" sayıldığı gibi, baba da ilk "mürebbi" (eğitimci) kabul edilmektedir. Bu nedenle anne babanın dini prensipleri bizzat yaşaması durumunda bunun çocuk üzerinde en önemli etkiyi yapacağı muhakkaktır.

Sayfa 42 - Sena YayınlarıKitabı okudu

meryem

@meuzuun·

1yıl

Osmanlı eğitim sisteminde "Yaylâkiye" tabiriyle ifade edilen ve medreselerde öğrendiklerini yaz aylarında başkalarına öğreten, bunun karşılığında da burs alan öğrencilerin varlığı güzel bir model ve örnektir.