Aisopos Masalları

1 İYİLİKLERLE KÖTÜLÜKLER Kötülükler iyilikleri güçsüz bulmuş, yeryüzünden sürmüşler. Onlar da ne yapsın? Göğe ağmış, yüce tanrı Zeus'un (1) önüne çıkmışlar: "Bizim durumumuz ne olacak? Bundan sonra insanoğlu için bizim elimizden ne gelir?" diye sormuşlar. Tanrı: "Siz artık insanoğluna hepiniz birden gitmeyin, birer birer gidin" demiş. O gün bugün kötülükler insanların yanıbaşındadır, saldırıp durur; iyiliklerse gökte oturduklarından, uzun zaman geçer de ondan sonra inerler. Bu masal da gösteriyor: Bir iyilik mi umuyoruz? Çok bekleriz; ama başımızda dolaşan kötülük çabucak gelip çatar

Reklam

Ebru

PUTÇU Adamın biri tahtadan bir Hermes (2) yontusu yapmış, pazara götürüp satılığa çıkarmış. Bakmış ki alan olmuyor, ille bir alıcı bulayım diye başlamış bağırmaya: "Bu benim sattığım tanrının insana çok iyiliği dokunur, her işinde kazancını artırır." Oradan biri geçiyormuş, durmuş: "Be adam! O kadar iyiliği dokunursa ne diye satarsın? Sakla da sana iyilik etsin" demiş. Putçu: "Beklemeye vaktim mi var benim? Ben hemen bir yardım istiyorum. Oysa ki bu, acele nedir, hiç bilmez: durur durur da ondan sonra eder edeceği yardımı!" demiş. Bu masal, hep çıkarlarını arayıp tanrıları bile umursamayan kimselerin durumunu gösterir

Ebru

MARTI KUŞU Martı kuşu yalnızlığı sever, bunun için de hep denizlerde yaşar. Derler ki insanlardan korunmak için gider, yuvasını da deniz boyundaki kayalar üzerine kurarmış. Böylece bir martı, yumurtlama vaktinde, bir buruna gitmiş, suların üzerinde bir kaya bulup oraya yuva kurmuş. Ama yiyecek aramaya çıktığı bir gün yel esmiş, deniz kudurmuş, ta kayanın tepesine yükselip martının yavrularını boğmuş. Martı dönüp de başına gelenleri görünce: "Eyvahlar olsun! Ben karaların düzenlerinden korkup sulara sığınmıştım; meğer deniz daha hainmiş!" diye ağlayıp inlemiş. Nice insanlar da vardır, kendilerini düşmanlarından korurlar ama hiç farkına varmadan, düşmandan da daha tehlikeli dostların eline düşerler.

Ebru

ZEUS İLE UTANMA Zeus insanı yarattıktan sonra ona türlü duyguları, düşünceleri de vermiş, ama mayasına utanma katmayı unutmuş. "Acaba neresinden soksam?" diye bir hayli düşünmüş: "Bari dibinden sokayım!" demiş. Utanma önce razı olmamış: "Ben öyle yerlerden giremem" diye dayatmış; bakmış ki Zeus zorluyor, dediğini ille yaptıracak: "Peki," demiş, "gireyim; ama bir koşulla: Eros buradan girmeyecek; o girerse ben durmaz, o saat çıkarım." İşte bunun içindir ki ahlak düşkünlerinde utanma olmaz. Aşk insanı bir kavradı mı, utanmaya yer komaz; bu masal onu gösteriyor.

Ebru

ZEUS, PROMETHEUS, ATHENA, MOMOS Zeus bir boğa yaratmış, Prometheus bir insan yaratmış, Athena tanrıça da bir ev yapmış. "Momos'a ( 22) soralım, hangisi daha güzel oldu?" demişler, kalkmışlar, Momos'a gitmişler. Momos kıskanmış onları. Zeus'a: "Bu hayvanı yaratmışsın, ama gözlerini neden boynuzlarına koymadın? varacağı yeri nasıl görsün?" demiş; sonra Prometheus'a dönmüş, insanı göstererek: "Sen de bunun yüreğini dışarı çıkarmalıydın ki kötülüğü gizli kalmasın, ne düşünüyorsa herkesler görüp anlayabilsin" demiş. Athena'nın yaptığı evi de beğenmemiş: "Hani bunun tekerlekleri? Olur ki yanına bir kötü gelir; o zaman nasıl kalkıp da uzaklaşır?" demiş. Zeus, Momos'un kıskançlığına kızmış, onu Olympos'tan kovmuş. Bu masal da gösteriyor: ille kınamak isteyen her işin bir eksiğini bulur.