100 temel eser arasında neden ve nasıl bulunduğunu sorguluyorum kitabın başından beri. Kitapta yazar kendini Adriyen adıyla tanıtmış ve arkadaşları olan Musa ve Mihail ile yaşadığı maceraları içeriyor. Adriyenin, Şamda yaşadığı dönem dışında ilgimi çeken bir kısmı olmadı kitabın. O kısım dışında çok ağır aksak ilerleyen bir kitap. Hele son bölümlerini okumakta çok zorlandım. Tavsiye etmiyorum.
İlginç bir kitap... Bir insanın hayatta oradan oraya nasıl savrulabileceğini, insan ilişkilerindeki karmaşıklığı ve düzlüğü, kimseye güvenmemek gerektiğini, kimsenin göründüğü gibi olmadığını, "siz planlar kurarken hayatın başka bir yol çizdiğini" anlıyorsunuz...
120 yıl öncesinin Osmanlı Devleti'nin topraklarına Romanyalı gezgin serseri özgür ruhlu bir gencin gözleri ve duygularıyla bir gezinti yapmaya ne dersiniz? İskenderiye'ye ayak basmasıyla başlayan bu seyahatte neler yok ki?
Akdeniz insanın insan yapan değerlerin , arkadaşlığın , dostluğun , dinin ,yolculuklar eşliğinde anlatıldığı güzel bir hikaye. Kitapta bizim coğrafyamız ve insanımızda bolca yer bulmuş kendine. Yolculuk Köstence limanında başlayıp Beyruta kadar uzanan bütün Akdenizi kapsıyor. Anlatı yolculuktan çok yol arkadaşlığı ve yol hikâyeleri. Çok beğendim.
Israti...Diğer kitaplarından bazılarında olduğu gibi, "Akdeniz" de de Adrien Zograffi olarak karşımıza çıkıyor.
Ne diyordu yazarımız? : " Ben namuslu bir Adrien Zograffi yazacağım, Jean Christophe' taki den daha az olacak sanat yanı, hiçbir belge değeri de taşımayacak. Ruhu bir yana bırakılırsa hiç bir benzerlik olmayacak
