120 yıl öncesinin Osmanlı Devleti'nin topraklarına Romanyalı gezgin serseri özgür ruhlu bir gencin gözleri ve duygularıyla bir gezinti yapmaya ne dersiniz? İskenderiye'ye ayak basmasıyla başlayan bu seyahatte neler yok ki?
Akdeniz insanın insan yapan değerlerin , arkadaşlığın , dostluğun , dinin ,yolculuklar eşliğinde anlatıldığı güzel bir hikaye. Kitapta bizim coğrafyamız ve insanımızda bolca yer bulmuş kendine. Yolculuk Köstence limanında başlayıp Beyruta kadar uzanan bütün Akdenizi kapsıyor. Anlatı yolculuktan çok yol arkadaşlığı ve yol hikâyeleri. Çok beğendim.
Ah, canım Akdeniz! Bir Antalyalı ve Akdenizli olarak, Akdeniz'in bendeki yeri ayrıdır. Orada sıcak hava sizi kendine çeker, sıcak insanların samimi sohbeti dudaklarınızda minik bir tebessüm yaratır. Akdeniz'de her yol maviye çıkar, her sokak sonsuz bir mavilikle kucaklar. Yazarımız Panait Istrati de içindeki mavi aşkıyla ve özgür kalma hissiyle
Sanki bir resim sergisindesiniz ve yazar size insan tablolarını anlatıyor. Farklı ülkelerden insanların iyiliklerine ve kötülüklerine şahit oluyoruz. Yazar insanları ırklarına, dinlerine göre ayırmadan sadece insan olduğu için değerlendiriyor. Anlattığı atmosfer de tarih kitabı niteliğindeydi, o zamanın Osmanlı’sında Akdeniz nasıldı onu gördük. Gel gelelim çok yerde kitaptan koptum. Bir anda bu konuya nasıl geldik diye düşündüğüm yerler oldu dönüp tekrar okuma ihtiyacı duydum. Olay örgüsü koptukça kitabın sürükleyiciliği de kayboldu. Sonlara doğru sadece bitirmek için okudum, sevdiğim için değil. Belki de kitabı yanlış bir zamanda okudum bilemiyorum :)
AkdenizPanait Istrati · Karbon Kitaplar · 20201,571 okunma
Nedendir bilmiyorum, kitap biraz yavan geldi. Baragan’ın dikenlerini okurken müthiş bir duygu seli yaşamıştım fakat bu kitaba karşı bir bağlılık hissedemedim. Zor bitirdim desem abartmamış olurum. İçerik çok dağınık yazılmış gibi geldi bu sebeple de kitap kafamda bölük pörçük.
