Akhilleus'un Şarkısı

Madeline Miller
Ama bir hayatı almanın nesiyle övünülür? Öyle kolay ölüyoruz ki.
Sayfa 358Kitabı okudu
"Biz yalnızca insanız. Meşalede kısa ömürlü bir alevden ibaretiz."
Sayfa 356Kitabı okudu
Reklam
"İnsan yaşlandıkça hatırladıkları azalırmış."
Sayfa 154Kitabı okudu
Reklam
Gerçekten de Akhilleus'u tanımayacağımı mı zannetmişti? Onu yalnızca dokunarak, yalnızca koklayarak bile tanırdım; kör olsam bile nefeslerinden, ayaklarının yere vuruşundan tanırdım. Ölmüş olsam bile, dünyanın sonu gelmiş olsa bile tanırdım onu.
Sayfa 135Kitabı okudu
Zenginlik ve ün, insanların uğruna adam öldürmeye daima hazır olduğu şeylerdi.
Sayfa 116Kitabı okudu
Ben de ölünce, küllerimizi karıştırın ve bizi beraber gömün.
Reklam
+Mutlu olan bir kahraman söyle bana +Söyleyemezsin -Söyleyemem -Biliyorum hem ünlü hem de mutlu olmana asla izin vermezler +Sana bir sır vereceğim -Söyle +Hem ünlü hem de mutlu ilk kahraman ben olacağım +Yemin et -Niye ben yemin ediyorum? +Sebep sensin de ondan. Yemin et. -Yemin ediyorum.
Hem biri gitmişken dünyada kalmak daha büyük bir cezadır belki. Sence?
-Nasıl olurda karsını tanımaz? +Delilik böyle bir şeydir tanırdım dedim kendi kendime. Deliliğin pençesindeyken bile tanırdım
-Senin gibi çarpışan kimseyi görmedim. +Pek çarpışma görmedin ki. -Ne demek istediğimi biliyorsun. +Belki bilmiyorumdur. Ne demek istiyorsun? -Demek istediğim... -𝑠𝑒𝑛𝑖𝑛 𝑔𝑖𝑏𝑖 𝑏𝑖𝑟𝑖 𝑑𝑎ℎ𝑎 𝑦𝑜𝑘.
Tarlalarını yakan, kızlarına tec@vüz eden bir krala, bunların karşılığını ödediği sürece müsamaha gösterebilirlerdi ama bir adamın oğluna dokunulamazdı