Yine benim için bir Hatice Meryem klasiği. Ba-yıl-dım. Okumalara doyamadım. Bilerek uzattım, keyfini çıkardım sayfaların. Elinize alıp su gibi içebileceğiniz bir kitap.
Annelik hallerini, kadınlık hallerini, kız çocuğu halinizi kısaca bir kadının başına gelmiş ve de gelmesi muhtemel halleri annelerin ve kızlarının gözünden okuyorsunuz. Ama sade ve basit bir anlatımla değil de tamamıyla girift ve yer yer efsanevi, masalsı denebilecek hikayelerle.
Bir Ayfer Tunç okurken böyle hissetmiştim kendimi bir de Hatice Meryem. Her kitabında kendi kendimle sohbet ediyor, bir günlüğün samimiyetinde yazılmış bu sohbetlerde ruhumu doyuruyorum. Okumak, özellikle de bazı yazarları okumak, terapiye gitmiş, içini boşaltmışsın hissini veriyor.
Hikayelerden en çok 'miras' isimli hikayeyi sevdim, bu sebepledir ki kendisi yer yer sağanak yağışlar yarattığı minnoş kalbimde yeni bir filiz de yeşertti.
Bir gün ben de bana verilen bu kadınlık mirasını aktarmam gerekirse bunu her zerrenin farkında olarak, geleceğe neler aktardığımı fark ederek yapacağım.
