Nietzsche'nin sıradışı yeteneği emperyalist dönemin eşiğinde on yıllar boyunca böyle bir etkiyi sürdürebilecek bir karşı-mit tasarlayabilmesinde dışavurulur. Bu açıdan bakıldığında özdeyişsel ifade biçimi sosyo-tarihsel duruma uygun biçim olarak görünür. Tüm sistemin içsel çürüklüğü, boşluğu ve sahteliği kendisini bu alacalı ve biçimsel olarak kopuk düşünceler yamali bohçasına sarıp sarmalar.