“Doğanın döngüsünde Yenilgi ve Zafer diye bir şey yoktur, yalnızca ‘Devinim’ (hareket) vardır.
Kışın dalından kopan yaprak, kendini soğuğa mağlup düşmüş gibi görür mü? Aksine, çünkü ağaç yaprağa şöyle der: ‘Yaşamın döngüsü bu. Sen öldüğünü sansan da, aslında hâlâ bende yaşıyorsun. Senin sayende ben hayattayım. Çünkü solumamı sağladın. Yine senin sayende sevildiğimi hissettim, çünkü yorgun bir yolcuya gölge ettim. Özlerimiz aynı, biz tek bir varlığız.’
Kış, bütün yıla egemen olmak için mücadele etse de, sonunda ağaçlar da çiçekler açan ve neşe saçan ilkbaharın Zaferini kabullenmeye mecburdur…”
“Kendini nasıl hissedersen hisset, her sabah kalkıp ışığını dünyaya saçmaya hazırlan. Kör olmayanlar parıltını görecek ve ışığının büyüsüne kapılacaklardır…”
Kendini nasıl hissedersen hisset, her sabah kalkıp ışığını dünyaya saçmaya hazırlan. Kör olmayanlar parıltını görecek ve ışığının büyüsüne kapılacaklardır…