Akrabalar

“Yalnızım. İnsanlarla değil de ayılarla çevrili bu ıssız köye eylemsiz ve düşüncesizce saplanıp kalmak zorundayım. İşlerim her yıl daha da bozuluyor. Etrafımdakiler beni aldatıyorlar. Şimdi her şeyi çok daha net görüyorum… Her daim köylülerimin kaderini düzeltmeyi hayal ettim: bu, en sevdiğim hayalimdi! Ancak bu arada onlar diyorlar ki… Harabeler… ve benim gözümde de harap durumdalar! Onlara yardım etmeyi de istiyorum, ama yapamıyorum, çünkü bunun nasıl yapılacağını bilmiyorum… İşte bizim çok acıklı yanımız, Gregoire!.. İşte orası! İrademiz her zaman eylemle çelişiyor. Hepimiz boş ve pek önemsiz hayalcileriz. Hiçbir şeye yeteneğimiz yok.”

Sayfa 61Kitabı okudu

Çağrı Önal

“…‘Hayır’ diye düşündü. ‘Ben yalnızlık içinde bencilce bir yaşam sürmek için yaratılmadım. Benim yanımda sevgi dolu, bana yakın davranan; duygularımı, düşüncelerimi, acımı ve sevincimi paylaşabileceğim bir ruh eşim olmalı! Bu usanç verici özgürlüğüm benim ne işime yarıyor?’ ”

Sayfa 87Kitabı okudu

Çağrı Önal

“Kalbim her geçen gün daha da nasırlaşıyor; aşkı hiç tecrübe etmedim, artık kovaladığım gibi bir aşka karşı yeteneksizliğimin bilincine varıyorum. Bununla birlikte, bana gençliğin bütün ateşliliği ve doluluğuyla aşık olabiliyormuşum gibi gelen anlar var; ancak bu bir aldatmaca, bir yalan!..”

Sayfa 88Kitabı okudu

Çağrı Önal

“ ‘Dinle, Nataşa, hayatımda şimdiye kadar ruh eşim olabilecek bir kadına rastlamadım. Belki de asla rastlamayacağım. Gelecekte beni ne bekliyor? Bir damla sevinç ve acı deryası! Artistik ve öznel bir yaradılışım var; ancak bu türden yaratılışta bir kişi, bugünün toplumunda mutlu olamaz! Yalnızca kendi kendilerine doyum yaşarlar… Daha küçücükken içimde saklı olan ateşli ve sınırsız bir aşk imkânı vardı, biliyor musun?’ Petruşa, göğsüne bir yumruk attı. ‘Bu göğüste birçok duygu ve düşünce çaresizce saklı kalıyor. Beni içi kurumuş ve soğuk biri sanıyorlar. Görünüşüm tam da böyledir. Ancak görünüş aldatıcıdır kardeşim… İçimdeki ateş doymak bilmezcesine beni yiyip bitiriyor! Burada doğmadım. Bu alçak, akılsız, duygusuz toplumun içinde birçok şey yapabilirdim. Yaşamımı yarasız biri olarak geçirmeyebilirdim. Ancak kardeşim, burada benim çalışmalarıma ekmek yok!..’ ”

Sayfa 94Kitabı okudu