Ahh Reşat Nuri, her defasında ruhumuzun en ince sızısını, gönlümüzün o gizli şarkısını nasıl yakalıyorsun.
Bir romanın bütün sıcaklığıyla sizi sarmasını istiyorsanız doğru kitaba denk geldiniz. Bütün roman boyunca her duyguyu, her olayı adeta kendiniz yaşamış gibi hissediyorsunuz sanki o imkansız aşka siz tutuldunuz sanki hayatın onsuz yaşamaya değer olmadığına siz karar verdiniz.
Başlarda haşarı mı haşarı bir genç zabit olan Nazmi, Avrupa ülkelerini, Doğu ülkelerini gezer. Nerede bir heyecan, aksiyon görse kendini oraya atar. Ee bu kadar aksiyonun bir bedeli olur. Kalbi bu heyecanlı hayatı daha fazla kaldıramaz ve M...S. adasına adeta inzivaya çekilir burayı Reşat Nuri'nin kaleminden okumak daha güzel olur:" Bana gelince on sene evvel kendimi gönül rızamla gömmeye geldiğim bu manastırda bu kadar güzel bir akşam güneşiyle gözümü, gönlümü ısıtacağını ümit eder miydim?"
Nazmi'nin yolculuğuna eşlik ederken onun gençliğini hatırlatacak hatta mumla aratacak akşam güneşi romana dahil olur ve onun unuttuğu heyecanı tekrar hissettirir. Akşam güneşinin içini ısıtmasıyla hayata tekrar dönmüş, yaşadığını hissetmeye başlamıştır.
Peki akşam güneşinin bir ömrü yok mudur? Elbet bir zaman sonra terketmeyecek midir bu diyarı? Sonrası nedir o hâlde? Akşam güneşinin batmasıyla, ortalığın zifiri karanlığa bürünmesini gözleriniz dolarak okuyacaksınız.
