“Keşke resimlerimiz canlansa Tili”
“Ayakkabılarım neden küçüldü Tili”
Kitabın yazılış hikayesini bir arkadaşımdan işitmiştim. Yazarın ilham kaynağı yeğeni ile geçen diyaloglarıymış. Yazar doğa ile insanın ruh halini bütünlemiş kitabında, çocukların dünyasında olan biteni bize aksettirmede oldukça başarılıydı. Hikayedeki Tili kötü bir çocukluk geçirmişti ve yıllar sonra kendini hapsettiği evine küçük bir misafir “Min” gelince onunla yeniden çocukluk günlerine döndü. Bu kez her şeyi yaşayarak, hissederek büyüdü, sonunda tam bir yetişkin oldu. Ne diyordu Gizli Dünya filminde “ Küçükken sadece küçük şeyleri bilirdim. Ama artık beş oldum ya, her şeyi biliyorum.”
Yeğenim Ahmed Selim’e birinci yaş gününde ufak bir şeyler karalamıştım, kitabı okuyunca bana onları anımsattı. İnsan teyze olunca dünya umrunda olmuyor :) Bir arkadaşım öyle demişti, ona da selam olsun.
Büyüyünce teyzesi neler yazmış belki açıp okur diye buraya iliştiriyorum :))
“Onu şu yeryüzünde ilk görenlerden biri benim. Sonra annesinin gözyaşında, babasının gizli heyecanında, dedesinin sevinçten ellerini önüne kavuşturup hayranlıkla torununa bakışında yeni bir heyecanla tanıştım.
Başta öyle yabancı bir duyguydu ki üstüme oturtamadım. Göstereceğim sevgiyi elime yüzüme bulaştırdım. Sonra küçücüktü ama bana nasıl teyze olunacağını öğretti. O doğduğunda ben kendimi çok güçlü hissettim.
7 Ocak 2020, minik elleriyle kalbimizi kucaklayışının yıl dönümü:) kutlu olsun bir ömür:))
