Yaşarken ölmek tabiri vardır ya, işte oraya doğru gidiyoruz. Hayattayız lakin en sevdiklerimiz bizi öldü biliyor. Bir gün çıkıyorum ortaya, diyorum ki; ne ölmesi ben yaşıyorum. Mezardan çıktım diyorum, bana hortlamışsın diyorlar. Hortladım evet. Sizlere cehennemden selam getirdim. Albay Chabert evli bir asker. O adaletsizliğin dünyasında kendini kaybetmiş bir adam. Lakin adaletsiz dünya ona vız geliyor. Onu asıl yaralayan en sevdiğinin onu hiçe sayması. Nefret ediyor, intikam düşünüyor, inanıyor, seviyor her şeye rağmen en ufak bir tebessüme aldanıyor. Evet! Aldanıyor. İnsan aldanır demi çok kolay aldanır. İnsan sevdiklerine karşı daha kolay aldanır. 1830 yılının Parisinde öyle kadınlar var ki şan şöhret için tüm zorbalıkları yapabilecek düzeye gelmiş, tüm kadınsal benliklerini hiçe sayıp, sadece şöhret için kendi bedenlerini yine kendileri başka ayaklar altına almış kadınlar. Günümüzde de var demi böyle kadınlar. İşte Rosine böyle bir kadın. Ahh rosine! Dinsizin hakkından imansız gelir, diye bir söz var ya işte Rosine seni böyle biri bulmalı.
