Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.25
Albay Chabert
Honore de BalzacAlbay Chabert Yorumları ve İncelemeleri
Albay Chabert yorumları ve incelemelerini, Albay Chabert kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Albay Chabert puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Puan
8.110 üzerinden
Yine eski bir basım (1974/136 syf. Varlık Yayınları), eski çeviri, keyif dolu dakikalar... Hikayeden ziyade kitabın ön söz bölümünde uzunca yazarın yaşantısından bahsedilmiş. Çok verimli bir baskı olmuş. Balzac mücadelesi ile yazarlık hayali olanlara güzel bir örnek aslında. Hikayeye gelince, özetle; insan çıkarları için neler yapabilir, ne kadar çirkinleşebilir ve bunca kötüye rağmen içimizde güzel insanların sayısı da az değil.
Şərəf yoxsa ləyaqət
"Ölülərin altına da gömüldüm, bəli, ancaq indi dirilərin, hadisələrin, sənədlərin və məzarıma dönməyimi istəyən bütöv bir toplumun altında gömülüyəm..."
Onore de Balzak "Polkovnik Şaber"
Əsər müharibə vaxtı öldürülmüş hesab edilən, cəsədlərlə dolu bir çuxurdan təsadüfən çıxan, müharibə qəhrəmanı bir polkovnikin geri dönərək
Klasik roman yazarlarının bazen kendilerinin dahi beğenmediği eserleri var.
Örneğin bir yerlerde Dostoyevski’nin kumar borçlarını ödemek için şişirerek hikayeler yazdığını okumuştum.
Geçen sene, bu hayranı olduğum adamın bir romanını okudum ve işte bu herhalde bahsedilen zamanda yazılmış dedim kendi kendime..
Zor günler geçiren Honore De Balzac’ın böyle bir romanı ile henüz karşılaşmadım.
Bilmiyorum belki diğer romanlarından o kadar çok etkilendim ki bu yüzden her romanı bana daha özel geliyor.
Albay Chabert 94 sayfalık kısa bir roman.
Bir oturuşta hemen bitti ancak çok şey aklımda kaldı.
Roman ,savaş sırasında öldüğü sanılan, cesetler dolu bir çukurdan tesadüfen çıkan, savaş kahramanı bir Albayın geri dönerek hayatına devam etmek istemesi ve insanların onu ret etmesini konu alıyor.
Akıl hastanesi , hapishane ve korkunç şartlar altında geçen yıllardan sonra, akıllı bir avukat vasıtası ile sonuca yaklaşıyor.
Bu anlattıklarım size normal bir hikaye gibi gelebilir ancak yazarın arada verdiği mesajlar aynı hikayenin sonu gibi insanı gerçekten sarsıyor.
“Ölülerin altında da gömüldüm, evet, fakat şimdi dirilerin , olayların, belgelerin ve mezara dönmemi isteyen bütün bir toplumun altında gömülüyüm.”
Albay Chabert, Burcu’nun küçük hayatında bir milattır. Zira ilk defa bir Balzac kitabı, Balzac’la anlaşarak -bu da yetmezmiş gibi daha çok Balzac okumaya heveslenerek- tamamlandı. E Allah bereket versin.
Kitabın en başlarında şöyle bir diyalog var:
“Siz o ölen Albay mısınız?”
“Evet”
Nasıl? Yaşar Yaşamaz? Sen misin kardeşim?
Burada hikayemiz Yaşar’ınkine nazaran daha kompakt. Ne olup bittiğini, ölen Albay’ın kendisinden dinlememiz için uzun uzadıya beklemiyoruz. Okurunu merakta bırakan bir anlatı değil. Kartlar açık oynanıyor.
Kitabın birden fazla merkezi var. İstanbul gibi. Hani Taksim de merkezdir, Kadıköy de, Bakırköy’ün de kendi içinde bir merkez yanı vardır. Kitapta da albay bir merkez, albayın karısı bir diğeri, bir de avukat merkezimiz var. Hem bu avukat beyden hem de albayın ölü statüsünden ötürü, hikâye bir hukuki drama örüntüsü izliyor. Ama aklınıza öyle hukuk terimlerine boğulmuş gri bir anlatı gelmesin. Merkezlerden biri de hukuk diyelim, böylesi daha doğru bir ifade olacak.
Bu kısa Balzac eserini ben pek sevdim. Bir de diyorlar ki, günümüzün pek revaçta yazarlarından Javier Marias’ın Karasevdalılar kitabından önce bu kitabın okunması salık veriliyormuş. Ben bilmem. Söyleyenlerin yalancısıyım.
Sevgiler efendim.
Balzac'ın İnsanlık Komedyası'nın en minik eserlerinden biri bu kitap.
Hukuk ve adaletin her zaman aynı anlama gelmediğini gösteren, maalesef elde sözlerden başka kanıt yoksa gerçek adalete kavuşmanın imkansızlığını acı bir şekilde hatırlatan bir hikaye.
(Javier Marias'ın Karasevdalılar kitabından önce bunu okumak gerekiyormuş, bu vesileyle okudum. İyi ki okudum.)
96 syf.
·
Puan vermedi
" Paristen tiksiniyorum " sözüyle bitiyor bu küçük hikaye.
Okumaya başlar başlamaz içine çekti beni hikaye ve bir solukta da bitirdim. Tam bir dram. Kendini aslan, kaplan sanan biz zavallı erkeklerin yanılgısını, yenilgisini ne güzel bir hicivle anlatmış üstad Balzac. Goriot Babaya da ince bir gönderme yaparak kız, eş, anne olan ama insan olamamış insafsız cadıların şerrine lanet okuyarak bitiriyor hikayesini
Ah Albay Chabert!
Javier Marias'ın Karasevdalılar kitabından önce okunması önerildiği için edinmiştim bu kitabı. Bir solukta okudum, bu kısacık kitaptan öyle etkilendim Albay Chabert'i öyle çok sevdim ki anlatamam!
Bir savaşta ağır yaralanan ve öldüğü düşünülüp diri diri gömülen, mezardan çıkıp karısına ve eski hayatına dönmeye çalışan bir adam anlatılıyor kitapta. Savaşta aldığı darbe ve sonrasında yaşadığı hastalıklar nedeniyle kimse tanıyamıyor, herkes deli olduğunu düşünüp gülüp geçiyor Albay Chabert'e. Yalnızca genç avukat Derville inanıyor onun albay olduğuna, kimliğine, mirasına ve soylu unvanlarına kavuşma imkanı varken eski karısıyla yaşadığı birtakım olaylar sonucunda her şeyden vazgeçiyor.
Yıllar boyu süren mücadelenin hüsranla sonuçlanması beni çok üzdü. Mutlu bir son okumayı çok isterdim. Bir süre etkisinden çıkamayacağımı düşünüyorum. Çok ama çok sevdim. Bu kısacık ama son derece etkileyici romanı herkesin okumasını tavsiye ederim.
Marias'ın Karasevdalılar kitabını okurken oldukça fazla karşıma çıkması sebebiyle okumak elzem oldu... Yani aşağı yukarı kitabı okumuş gibi olmuştum aslında ama... Öncesinde okunsa daha da iyi olabilir ama sonrasında okumak hiç de fena olmadı...
.
Albay Chabert ölmüş canlılardan... Evet evet hükmen ölü kendisi ama nabzı atıyor işte... Savaş sırasında öldü bu ya diyerek bırakıyorlar onu ve albay da kendine gelince, kendi çabasıyla cesetlerin arasından gün yüzüne çıkıyor... Sonrasında yaşıyor olduğunu ispat etme çabası başlıyor...
.
Ölümler canımızı yakıyor evet peki birinin ölümünden sonra kurulan düzenin, o öldü sanılan kişinin geri dönmesiyle alt üst olması durumunu yaşarsak ne olur? Öldü sanılan kişi için durum daha da fena... Hele de arkada iş çeviren insanlar kalmışsa...
.
Adil olan ne olacak şimdi sorusu, öyle de olsa böyle de olsa pek işin içinden çıkılamayacak bir soru... Tabii varsa bir yanıtı kişilerin karakterine göre de şekil alacak gibi...
.
Kısacık ama güzel bir kitap olur kendisi...
İnsanlık Komedyası’nın Töre İncelemeleri bölümünün, Özel Yaşamdan Sahneler başlığının altında yer alır Albay Chabert.
Albay Chabert, Napolyon’un emrinde bir süvari subayıdır.Eylau’da kahramanca savaşırken, ağır bir şekilde yaralanır, öldüğü düşünülerek bir toplu mezara terk edilir.Karısı bir başkasıyla evlenir.
Uzun bir süre sonra Paris’e gelen Albay Chabert, avukat Derville’den mülkiyet ve ünvan haklarını tekrar kazanmak için yardım ister.
Hukuken ölü sayılan Albay Chabert, varlığını ispatlamaya çalışır.
Avukat Derville’i, Goriot Baba başta olmak üzere başka romanlarda da göreceğiz.Romanın sonunda bunlarla ilgili ipuçları veriliyor.
Balzac’ın kısa romanlarını ( uzun hikâyelerini ya da) okuduğum iki romanından çok daha fazla beğendim.
Zeplin Yayınları ile bir sorun yaşamadım bu kez.
Yaşarken Ölmek Nedir?
Yaşarken ölmek tabiri vardır ya, işte oraya doğru gidiyoruz. Hayattayız lakin en sevdiklerimiz bizi öldü biliyor. Bir gün çıkıyorum ortaya, diyorum ki; ne ölmesi ben yaşıyorum. Mezardan çıktım diyorum, bana hortlamışsın diyorlar. Hortladım evet. Sizlere cehennemden selam getirdim. Albay Chabert evli bir asker. O adaletsizliğin dünyasında kendini kaybetmiş bir adam. Lakin adaletsiz dünya ona vız geliyor. Onu asıl yaralayan en sevdiğinin onu hiçe sayması. Nefret ediyor, intikam düşünüyor, inanıyor, seviyor her şeye rağmen en ufak bir tebessüme aldanıyor. Evet! Aldanıyor. İnsan aldanır demi çok kolay aldanır. İnsan sevdiklerine karşı daha kolay aldanır. 1830 yılının Parisinde öyle kadınlar var ki şan şöhret için tüm zorbalıkları yapabilecek düzeye gelmiş, tüm kadınsal benliklerini hiçe sayıp, sadece şöhret için kendi bedenlerini yine kendileri başka ayaklar altına almış kadınlar. Günümüzde de var demi böyle kadınlar. İşte Rosine böyle bir kadın. Ahh rosine! Dinsizin hakkından imansız gelir, diye bir söz var ya işte Rosine seni böyle biri bulmalı.
bıhık derlerdi eskiden
Geçen gün bir tweet gördüm ‘benim herhangi bir konuda kimseyle hiçbir şeyi tartışacak ne bir damla gücüm var ne de hevesim var biri gelse sen kedisin dese derim ki doğrudur kardeşim, miyav’ sözkonusu albayımız da -tıpkı bu yılgınlıkla- önce varlığını ispat için yaşasa da sonra bile-isteye bir kaybedişe evrildi.
İnsan Hayat Arkadaşını Gerçekten Seçebilir mi?
Ölümünün üzerinden 150 yıldan fazla geçtikten sonra Honore de Balzac denilirken 'edeb'iyat bilenlerin şöyle bir doğrulması boşuna değil elbette.
Bir kurmaca dehasından bahsederken "beğendim!" diye başlarsanız 'tamam da sen bunu değerlendirecek cesareti nereden buldun?' derler. Sadece bu kısa şaheseri mutlaka okuyun demeden geçemeyeceğim.
Napolyon'un ordusunda albay olarak Mısır fethine katılan ve çok garip bir şekilde zaferde payı bulunan, öldüğü sanılarak kayıtlardan düşülen Albay Chabert'in olağanüstü garip bir kadar da onurlu bir hüznü üzerinde taşıyan hikayesi var romanda. İnsan ilişkilerini yeniden sorgulayacağınız ve etrafınızdaki insanları bakışınızın kriterlerini değiştireceğiniz bir edebiyat şöleni okurlarını bekliyor.
Balzac bu romana iki ayrı sonuç yazsaymış keşke. İçimde ukte kaldı diyebilirim eserin sonunu okuduktan sonra. Ben yine de ikinci bir sonucu hayalimde istediğim gibi canlandırdım.
.
Bu dünya da hiçbir kötülük karşılıksız kalmamalı. Hangi yüzyılda olursa olsun.
.
.
Balzac eserlerinin dördüncüsüydü. Balzac'ın dünyasını tanımaya başlıyoruz yavaş yavaş.
.
Hukuk mu, insani değerler mi ?
Fransız toplumunun ahlaki değerleri, ahlaki suçlamalarının Balzac'ca ifadesi.
.
Güzel kitaptı, okuyun derim.
.
.
.
#albaychabert #balzac #külliyatokumalarım #2021okumalarım #kadıköyokumalarım #zeplinkitap #kitaptavsiyesi #okumaönerisi
Balzac'tan 6 enfes hikaye daha. Kitap, ismini ilk hikayeden alıyor.
Konular birbirinden akıcı ve çekici. Hikayelerin sonları genelde mutlu son veya beklenen bir sonla bitmiyor. Hatta kimi hikayenin sonu açık bitiyor, bazı okuyucu için kötü bir son anlamına gelebilir bu. Çünkü insan netlik istiyor, muallaktan hoşlanmıyor. Oysa önemli olan noktalayıcı bir son değil, hikayenin kendisi, hikayedeki insancıklar ve insana dair haller.
İnsanlık Komedyası da tam da bunu, yani insanın binbir türlü halini anlatmak için yazılmadı mı?
Tek tek hikayelere de değinmek isterdim, çünkü kimisi türkçeye tercüme edilmemiş. Ama emek ve etki denksizliği sorunsalı engel oluyor diyeyim de anlayın.
Keyifle okuduğum bir kitaptı yine. 40 kitabın 11.siymiş bu, şimdi baktım. 25% i geride bırakmışım. Bitmesin ya... :)
