Albaya Kimseden Mektup Yok
Gabriel Garcia Marquez
Yorumlar ve İncelemeler
ki beklemek..:
“Önemi yok. Büyük şeyler için bekleyen, küçük şeyler için de bekleyebilir.”
Albaya Mektup Yok - 
Gabriel Garcia Marquez
Siyaset konuşmak yasak, gazeteler sansürlü, belli saatten sonra sokağa çıkılamaz, hangi filmin serbest olduğuna kilisede çalan Çan sayısı karar verir… Dahası basitçe bir cenaze törenine dahi rejim müdahale edebilir… Kulağa fecaat gibi gelse de hikayemiz tam olarak böyle bir atmosferde bize merhaba diyor.
‘ ki beklemek, en korkunç hâlidir yaşamanın…’ repliği zihnimde canlanıyor Leyla ile Mecnun dizisinden. Beklemek pek kolay bir şeymişçesine Albay on beş sene beklemiş bir mektubun ardını. Önündeki senenin ocağını beklemiş mesela oğullarının tek yadigarı olan horoz dövüş kazansın da ceplerine az da olsa para girsin diye. Hiç mi acımadın canına diye soruyorum, ‘elinin körü’ diyor bana…
İç savaşta önemli görevler aldıktan sonra emekliliği vaadedilen albay, her cuma gelecek gemilerden onun emekli maaşını müjdeleyecek olan mektubu bekler. Hasta eşi ve masanın ayağına bağladığı horoz ile beraber… Evde satmadık eşya bırakmazlar neredeyse geçim mücadelesi için. Ben bu cumhuriyet için belimi kırdım dese de albay, kimse onun onurlu mücadelesi için taltif teveccüh gösterecek değildir ki albay da zaten kapı kapı dolaşıp insanlardan lütuf beklemek istememektedir. Kendisi fakirliğin pençesinde boğaz boğaza iken başkaları cebini çoktan doldurmuş olsa bile. Eh be albay ne demeli sana diyorum… Cevabı ‘Elinin Körü’ oluyor.
Bu cuma da albaya mektup yok anlaşılan ama belki umut gelecek haftadadır, kim bilir!?
Elinin körü!
Kitap 74 sayfadan oluşuyor ve yaklaşık okuma hızınıza göre değişmekle beraber 1-1,5 saat civarı bir vaktinizi alıyor.
Kitabı okurken başta Kemal Sunal'ın geçim sıkıntısı çektiği ve sürekli karısından fırça yediği filmleri aklıma geldi, sonrasında ise Şener Şen'in Züğürt Ağa filmi aklıma geldi. Bu kitapta tıpkı aklıma gelen filmler gibi trajedik bir komedi içeriyor.
Ömrünün yıllarını ülkesine feda eden bir albay ve bir türlü yatmayan emekli maaşı... Açlıktan ölecekleri halde dövüşlere hazırladıkları oğullarının son yadigarı bir de horozları var.
Daha fazla spoiler vermek istemiyorum.. Gabriel Garcia Marquez yine döktürmüş ve öykünün hakkını vermiş...
