Sözler ve Alıntılar
“Ben de hayata bir kere daha başlamaya hazır hissettim. Sanki o müthiş öfke seli beni tertemiz, umudumu anlamsız kıldı ve bütün izleri ve yıldızlarıyla parıldayan karanlık gökyüzünü seyrederken, ilk defa, ilk defa evrenin iyi niyetli aldırmazlığına gönlümü açtım. Bu kadar kendim gibi, dahası, böyle kardeşçe hissetmek, bana şimdiye dek mutlu ve hâlâ mutlu olduğumu fark ettirdi. Her şeyin tamamlanması, benim daha az yalnız hissetmem adına, umut etmek için geriye kalan tek şey, infaz günümde devasa bir kalabalık ve onların beni nefretle uluyarak karşılamasıydı.”
Yaşamı olduğu biçimiyle kabullenmek, Nietzsche’nin deyişiyle de “yaşamı olumlamak” ya da “yaşama evet demek”, absürde karşı bir başkaldırıdır. İntihar ise, bizi absürdün sınırlarına çeker, onun oyununa dahil olmayı, onun kurallarına uymuş olmayı işaret eder; başkaldırıdaki cesaretin artık bizde var olmayışını ifşa eder.
Sayfa 24 - Destek Yayınları
Başkaldırıyorum, öyleyse varız ve yalnızız!
Başkaldırıyorum, o halde varız.
Sayfa 45 - Destek YayınlarıKitabı okudu
Camus yâr ve Nietzsche yardımcınız olsun.
Birinin düşünce düzeyinde yapabileceği en müthiş tasarruf, dünyanın anlaşılmazlığını kabul etmek ve insanın farkına varmaktır.
Sayfa 18Kitabı okudu
“Kendi adıma ben, sanatım olmadan yaşayamam.”
Albert Camus
Sayfa 14 - Destek Yayınları