Gerçekten Alevilik büyük bir hümanizmadır. Onlara göre, insanı sevmek, Tanrı'yı sevmektir, insana hizmet en büyük ibadettir, insan Tanrı'nın yeryüzündeki imgesidir, ardıllarıdır. Bu tutum ve davranış Tanrı'yı gaibte arayan dinsel doğmalara karşı us'un çıkarmasıdır. Metafizik anlayışa karşı, materyalist bir seçimdir. "Beni Adem, enelhak" kuramları ile bu rasyonel eylem somutlaşır. Bu yoksul ve ezilenin yanında yer almadır. Alevilik ve Bektaşiliğin içi bunlarla hak, adalet, yardım, dürüstlük, sevgi, dostluk ve aydınlık içeren görüşlerle dopdoludur. Özünde şeriata, karanlığa, yozluğa; yobazlığa, durgunluğa karşı çıkma ve direnme vardır.
Bakınız Şeyh Edebali damadı Osman Gazi'ye nasıl sesleniyor, neler söylüyor:
"Oğul,
İnsanlar vardır, Şafak vaktinde doğar, Akşam ezanında ölürler.
-Avun oğlum, avun,
Güçlüsün, kuvvetlisin, akıllısın, kelamlısın,
Ama; Bunları nerede, nasıl kullanacağını bilmezsen
Öfken ve nefsin bir olup, aklını yener
Sabah rüzgarlarında savrulur