Ne gariptir ki dürüst hislere ve anlayışa sahip insanlar kolları, bacakları ya da gözleri olmadan doğan insanlardan
yararlanmaya çalışmazlar-- ve ne gariptir
ki aynı insanlar düşük zeka ile doğmuş bir insana gelince istismar etmekten geri
durmazlar.
Sağduyu sahibi herkes anımsayacaktır ki iki tür göz şaşkınlığı vardır ve iki nedenden kaynaklanır, ya ışıktan gelmekten ya da ışığa geçmekten ki bu bedenin gözü için olduğu kadar zihnin gözü için de geçerlidir; bunu anımsayan, görüşü karışık ve zayıf birini görürse İçinden hemen gülmek gelmeyecektir; önce soracaktır bu kişi, ruhu aydınlık bir yaşamdan geldiği ve karanlığa alışık olmadığı için mi görememektedir yoksa karanlıktan aydınlığa geçip ışık çokluğundan gözleri kamaştığı için mi? Bu durumda ve bu oluşta olan birini mutlu sayacak, diğerine acıyacaktır, ya da, eğer ışık altından gelen ruha gülmeye niyeti varsa, bunda, ışık üstünden mağaraya dönen kişiyi selamlayan gülmeye göre daha çok sebep olacaktır.
(Platon, Devlet)