Benim insanlardan çok kitaplarla anılarım var.
Senelerden ilk okul sıraları. Öğretmenim Hatice kendisini saygıyla anıyorum. Öldü mü kaldı mı onu da bilmiyorum. Birer hikaye kitabı almamızı istemişti. Okul çıkışı beni almaya gelen babamla kitapçıya gidip kitapçının tavsiyesiyle Ali Baba ve Kırk Haramiler kitabını aldık. Evde kitabımı kurcalarken sınıfın en çalışkanlarından olmamın getirdiği şımarıklıkla ''bu kitabın babası Ali Baba neden senin adın yazmıyor'' diye çıkıştım babama. Babam çocukla çocuk olmayı bilen biri ve de kızım okumaya küsmesin diye kalemi alıp Ali yazan yerleri karalayıp kendi adını yazdı. Kitabı büyük bir zevkle okudum çünkü içinde kendi babam vardı.
Ertesi gün öğretmenimiz kitapları değiş tokuş yapmamızı istedi. Kitap bolluğu yok şimdiki gibi. Gün içinde hepimiz birbirimizin kitabını okuduk. Sonrasında öğretmenimiz sırayla kitaptan aklımızda kalanları yazmamızı istedi. Tabi ki Ali Babadan bahsederken Ali yerine kendi babamın adını yazmıştım. Arkadaşlarımda aynı şekilde yazmış. Bütün özetlerde babamın adı geçiyor. Öğretmenimiz kağıtları okuyunca kim bu, ismi niye değiştirdiniz diye sordu. Bir arkadaşım kitapta öyle yazıyor dedi. Öğretmenimiz şaşkın şaşkın kitabı açtı. Bu kitap kimin diye sorunca bende azıcık mahcup bir şekilde benim kitabım ama babamın adı Ali değil o yüzden değiştirdik dedim. Öğretmenimiz gülme krizine girmişti. Uzun süre kendine gelemedi. Bizlerse ne olduğunu anlamamıştık.
