Ali'nin Romanı
Gül GüleryüzQuotes
Kış bir yılın yaşlılığı mıydı? Kar, saçlarımıza yağan beyazlığa mı benziyordu? Kar ve kış bu kadar güzelse yaşlılık da güzel miydi? "Yaşlılık kepazelik", demişti babaannesi bir gün. Köyde yaşamakta direnen dedesi ve babaannesi onlara gelmişti önceki kış, bir aylığına. Nine böyle söyleyince dedesi de ona her zamanki sakin sesiyle şöyle demişti: " Hanım Sultanım, neden kepazelik olsun ki ihtiyarlık. İnsan ihtiyarlayınca yavaş yürür, yavaş hareket eder, yavaş konuşur. İnsan yavaşlayınca hayat da yavaşlar. Yavaşlayan bu hayatın tadına daha çok varırsın. Gençken yanından dolu dizgin geçen hayat, yaşlanınca seninle birlikte yürür. Her şeyin anlamına daha çok varırsın. Anlamına, tadına tuzuna... Hadi kahırlanma Bal Sultanım. Hem unutma ki birlikte yaşlanmanın da tadı bir başka güzeldir."
Dedesinin köyünü düşündü. Uzun yıllardan beri yaşlılardan başka kimse yaşamıyordu köyde. Onlar da dalları olmayan ağaçlar gibi kuruyup gidiyorlardı. Oysa hep beraber yaşasalardı evlat, baba, dede, torun; yeşertselerdi oraları. "Mevcut az" bahanesiyle öğretmenler kazındı köyden, meydan imamlara bırakıldı. Oysa bir öğretmen neler neler öğretebilirdi köylülere...