Alınteri
Jorge AmadoEn Yeni Alınteri Yorumları ve İncelemeleri
En Yeni Alınteri sözleri ve alıntılarını, en yeni Alınteri kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Puan
810 üzerinden
cümbüş
Her renkten, her telden, ve her dertten avuç avuç koymuşlar önümüze. 68 numaralı evin duvarlarında, her gün bir başkasına çarpıyor yüreğimiz .. Bazen payımıza geçimlerini çamaşır yıkamakla sağlayan soyadsız kadınlar düşüyor, evet soyadı olmayan kadınlar, sadece Maria olanlar..
bazen merdiven altı boşluklarda kıvrılıp uyuyan kimsesizler, bazen de verem öksürüğüne yakalanmış hasta ruhlu madamlardır, payımıza düşen. Lakin bir şey var ki şaşmayan; o da 68 numarayı paylaşan o apayrı milletlerden, farklı farklı onca insandan bir tanesi bile güçlünün yanında saf tutmuyor.. Sınıf dayanışması hissettiriyor kendini acelesiz, şaşmaz ve güçlü bir şekilde.
Jorge Amado
Açlığın, çaresizliğin, bitin pirenin farenin, hastalık ve sefaletin eksik olmadığı bu kavgaya elbette insanın her yerdemi gibi şarkılar, danslar, aşklar ve mavralar eşlik ediyor. 
Alınteri
Bu kitabı okurken 
Arı Kovanı kitabını hatırladım sık sık. Tıpkı o kitaptaki gibi onlarca insanın hikayesine girip çıkıyoruz çünkü. Onun gibi çok sesli, onun gibi olay örgüsünden muaf. Farkı, bu kitapta arılar değil, karıncalar iş başında. Pelourinho yokuşundaki 68 numaralı binada yaşayan işçi sınıfından yüzlerce insan, sürekli hareket halinde, taşıyabileceklerinden fazlasını sırtlamış karıncalar gibi.
Devrimciler, işçiler, işsizler, fahişeler, zengin bir erkek tarafından kurtarılma hayali kuran genç kızlar ve onların kader planının! parçası olarak makineye kaptırılan kol, boş tencere, çalınamayan keman, verem öksürüğü, b.k kokusu, dedikodu, cinsel şiddet.. İşçi sınıfının oldukça geniş, fazlasıyla gerçekçi bir panaroması baktığımız. Kolay okunan, dinamik bir kitap olması da yine artı yanları.
Velakin, yazarın hiç durup dinlenmediği, karakterleri ve onların ait oldukları sınıfı karakterize etmek için yazılmış konuşmaları arka arka dizdiği bu kitapta, bu başarılı panaroma dışında umduğumu bulamadım. Bir kitap okumuşum gibi değil de bir şeylere bakmışım gibi hissediyorum.
Yazarın bu kitabı kaleme alırkenki niyeti işçi sınıfının içinde bulunduğu sefaleti resmetmekse, ki bana öyle geldi, bunu başarmış. Ama işte, edebiyatın araçlaştırılması meselesi, kurgunun gülümsemesini silip yerine sırıtışı koyuyor.
Dolayısıyla, bu kitabı sahip olduğu bu panaromaya bakmak için okursanız, elinize bir dolu şey tutuşturacaktır. Ama edebi lezzete kuşku katılmış gibi.
(Ama kapağı :)