Uğur koşan beyefendinin eserlerini genel olarak beğeniyorum. İnsanoğluna ümidi aşılayıp hissettiren bir yazarımız. Kitabı tavsiye ederim gayet güzel, akıcı ve başarılı bir eser.
İncelemem bu kadardı. Fakat sonunda bahsettiği Bir hikayeyi sizlerle paylaşmak isterim :
""-Yine bir gün, İki Cihan Güneşi Sevgili Peygamber Efendimiz (sav), saadet meclisinde oturuyordu. Mescide bir esir grubu getirildi. O sırada Allah Resulü (sav), bir kadının yana yakıla bir şeyler aradığını gördü. Kadın yakaladığı her çocuğu sinesine basıyor, kokluyor sonra bırakıyordu.
Sonra kendi yavrusunu buldu, bağrına bastı. Doymak bilmeden onu öpüyor, kokluyor, tekrar bağrına basıyordu. Allah Resulü (sav) bu manzara karşısında iyice doldu. Hıçkıra hıçkıra ağlayarak parmağıyla yanındakilere kadını işaret ederek gösterdi ve "Şu kadını görüyor musunuz" dedi.
Sahabe cevap verdi: "Evet Yâ Rasulallah!" Allah Resulü (sav) tekrar: "Bu kadın şu kucağındaki çocuğunu cehenneme atar mı" diye sordu. Sahabe, "Hayır Yâ Rasulallah" karşılığını verdi. Ve işte bunun üzerine Efendimiz (sav), şu hikmet dolu sözleri söylüyordu: "Allah o kadından daha şefkatlidir, kullarını cehenneme atmak istemez."