Sokak cocuklari benim gözümde minik filozoflardir. Yaşam klavuzu gibidir onlar, pamuklara sarmalanip büyütülmüş ama karakteri oturmamış birçok kişi tanıdım. Yanmıştir onlar öyle bir yanmislardir ki küllerinden doğduklarında öyle küçük seylerle devrilmezler. Hayatı devremülk yaşarlar, birçok şey öğrenebilirsiniz onlardan. Bir yetişkin geceyi sokakta gecirmek mecburiyetinde kalsa zorlanır ama çocukluğunu sokaklarda geçiren bir yetişkine vız gelir çünkü her bir tehlikeyi bilir. Ha sokaklarda yasamayi övdüğüm sanılmasın tabi keşke hiçbir çocuk soğuk kaldirimlarda,camilerde,parklarda vs yatmak,copluklerden yemek yemek zorunda kalmasa. Ama demem o ki gezgin ruhludur onlar ve hiçbir yere de ait değillerdir. Nerden mi biliyorum, sadece Yaşar Kemal den değil kendimden biliyorum. Daha çok şey yazardım da gerek yok. Zaten Yaşar Kemal tastamam anlatmış çocuklarımızı, çocukluğumuzu....
