Sokak çocukları…
Korktuğumuz, görmezden geldiğimiz, unuttuğumuz çocuklar.
Zilolar, Oğuzlar, Kadirler, Kayalar, Metinler, Sabolarr….. Bir anda büyümüş, çocuk olamamış çocuklar.
Üstelik kimsesiz değiller, annesi, babası ya da kardeşleri var ama evleri yok. Ya o evlerde istenmemişler ya da kendileri o evlerde kalamamış.
Direk altlarında, sur diplerinde yatan, açıklıkla, soğukla boğuşan, yaşama tutunmaya çalışan Allah’ın askerleri çocuklar.. Kurgu değil hepsi gerçek.
Ve onları gören bir adam.
Yaşar Kemal…
Sokak çocuklarının arasına girip, onlarla zaman geçirmiş, yemeğini paylaşmış, gece gündüz demeden onlarla konuşmuş,dertleşmiş . Abi olmuş, arkadaş olmuş onlara. Sorunlarını, hayallerini, hikayelerini dinlemiş. Neden sokaktalar anlamaya çalışmış. Onların kelimeleriyle, onların cümleleriyle anlatmış bize gerçeklerini. İnsanlara bu çocuklar varlar görün demiş. İçiniz acısın, sarsılın ve farkına varın demiş.
Okuyun, okutun…
