Eser; kelam ilimlerinde mahir müfessir, mütekellim ve muhakkik alim Fahreddin er-Razî'nin (öl. 1210) müstakil risaleleri arasında yer alan, Allah'ın (cc) varlığının benzersiz oluşu ve sıfatlarının mecaz anlam taşıdığını akıl yoluyla ispat ettiği değerli bir yapıtıdır.
İlk bölümde Allah'ın (cc) varlığının ispatı ve benzersiz oluşuna dair açıklamalarda bulunduktan sonra, ikinci bölümde yaklaşık 30 farklı rivayetin tevili üzerinde durmuş, böylece Kur'an ve sahih hadislerde geçen müşkil ve müteşabih ibare ve ifadeleri izah sadedinde bulunmuştur. Sonunda ise selefin bu konudaki genel yaklaşımını, neden böyle yaptıklarını, en doğru yolun "zaruri olduğu düşünülen her mecazın tevil edilmesi gerektiğini" vurgulamıştır.
Bu son tercihiyle birlikte, diğer Eş'arî alimleri gibi (İmam Eş'arî, İmam Cüveynî, İmam Gazzalî, vd.) Hanbelî ve Keramiyye mezhebinin bir kısım alimleri tarafından reddedilmiştir. Bilhassa İbn Teymiyye (öl. 1328) ve takipçileri tarafından "bid'at ehli bir felsefeci" olarak tanımlanmaktadır.
İşin doğrusunu en iyi Allah (cc) bilir. Nasıl ki Ehl-i Kitab'ın ihtilaf ettiği hususlarda ahirette hükmünü verecektir, aynı öyle, Müslümanların ihtilaf ettiği hususlarda da Allah (cc) hükmünü ileride verecektir.
Kitabın temel fikrine göre; Allah'ın sıfatlarının tevil edilebildiği noktalarda tevil etmek vaciptir, bilgisi olunmayan konularda ise sükut etmek vaciptir.
İlahiyat ve kelam konularında okuma yapmayı seven, din dilini merak eden, taassuptan uzak her ilim talebesine tavsiye edilebilir.