Bir an düşünelim:
Bir insanın kendisinden daha kötü durumda bulunan birisini görüp şükredebilmesi ve ders çıkarabilmesi neden keramet sayılmasın? hatta bu, neden “suda yürümek” kadar üst seviyeden bir keramet olmasın.
Fiziki bir harikayı , manevi derinlikten daha önemli saymak, doğrudan maddecilik değil midir?