Hacılar, Başpınar'da kalmışlardı. Şehre girmiyorlardı. Kırgındılar. Haber yolladılar. "Âdettir. Hac'dan dönen karşılanır. Bizi karşılamaya gelmezlerse biz de şehre gitmeyiz." İçlerinden sadece Hüseyin oyun bozanlık etti. "Nalet oğlu naletler," dedi. "Gittiyseniz gittiniz Hac'ca. Karşılamaya köçek çıkarsa hacılığınız katmerli mi olacak?"

Sayfa 65 - Adam Yayınları

Alleben Öyküleri Ülkü Tamer

Reklam

Yusufcan Durmuş

@yucandu·

7y

Çete İsmail kızını şakaklarından öptü. Saçlarını çözdü, bağladı, bir daha çözdü, birdaha bağladı. "Güzel Elmas, saçlarının her telinde beş tane elmas var. Koşuşup duruyorlar." "Niye altı tane değil?" "Altı tane elmas var." "Elmasına kaç elmas istersin?" "Bilmiyor musun sanki!" dedi Çete İsmail. "Biliyorum ama yine de soruyorum." "Bir elmas yeter." Elmas babasının çayına bir şeker attı. Pencereden bakarak "Elmas ne güzel bugün," dedi Çete İsmail. "Çok güzel. Elmasta bir tek bulut bile yok." Çete düzeltti: "Elmas bile yok." Yağmur kesileli iki saat olmuştu ancak; ama gökyüzü açıktı, aydınlıktı. Elmas yarı beline kadar eğildi pencereden, sokaktaki su birikintilerine baktı. "Elmastaki şu elmaslara bak," diye bağırdı babasına. "Sahici elmaslar gibi parlıyorlar." Sustu. "Bana ne zaman elmas göstereceksin, Çete?" dedi. "Adım Elmas ama şimdiye kadar hiç elmas görmedim."

Sayfa 40 - Adam YayınlarıKitabı okudu

Alleben Öyküleri Ülkü Tamer