Kıyı evlerinde acıların oturduğu
sessiz bir deniz gibi hayat;
avluların dışına cesaret edemeyen.
Ara sıra bir yaklaşma bir kaçış titreşir yine de;
kırılmış arzular süzülür havada
gümüş renkli martılar gibi.
Ve sonra durur her şey...
Ne istiyor, biliyor musun hayat,
anladın mı şimdi sen de?
Sabahın ilk dalgası gibi
salınarak, bir midye hafifliğinde
vurmak istiyor, ruhunun sahiline.
Sayfa 31 - Rainer Maria Rilke