Olanakları sınırlıydı ama özlemlerinden dolayı da herhangi bir üzüntüyü yaşamıyordu. Çünkü her an yapabileceği bir şey vardı. İnsan da bir şeyler yapmaya gücü yettiği, bilinci erdiği sürece karamsarlığa düşemez, üzüntüyü yaşayamazdı. O da böylesi özlemlerin içinde, bir sevinçli sesle hemencecik olmazı atıyor, sevince sevinç ekliyordu. O düşündüğü düşlediğini yapamazsa da, ona yakın şeyler yapabilirdi. Yapabileceği şeyleri anlatmaya da koyulurdu geçen ve keyfi yerine gelirdi.

Sayfa 20 - Altı Nokta Yayınları, 1998

Altı Yazardan Sekiz Öykü İbram Erdem

Demet

@BirDemetMavi

30 Ekim 2021 19:56

Hikaye

Renkler yok ama düşünüyoruz

Bilinmeyenin ölçülerini bildiklerimizle saptayıp, ardından ağıt yakmaya hakkımız var mı?

Sayfa 7 - Altı Nokta Yayınları, 1998

Altı Yazardan Sekiz Öykü İbram Erdem

Reklam

Mehmet Kılınç

@MehmetKilinc54

20 Eylül 2021 02:50

Alıntı

İnsanı güzelleştiren tek şey eylemdi.

Sayfa 20Kitabı okudu

Altı Yazardan Sekiz Öykü İbram Erdem

Demet

@BirDemetMavi

02 Kasım 2021 18:55

Hikaye

Bak biz seninle iyi arkadaşız; biliyor musun, bu günlerde pek iyi sayılmazsın. Gel biraz uğraş, insan hayata bir kez geliyor, "onun için; bunun için de sende güçlü bir yürek var; yüreğin güçlü, biraz uğraş."

Sayfa 44 - Altı Nokta Yayınları, 1998

Altı Yazardan Sekiz Öykü İbram Erdem

Demet

@BirDemetMavi

30 Ekim 2021 19:47

Hikaye

Duyan Eller Gören Gözler

Bildiği, yaşadığı, sevdiği tek dünya; annesiyle birlikte olduğu, konuştuğu zamanlardı. O anlar sonsuz bir koruma da, sıcak bir dudağın içinde nemli bir öpüşü yanağında, alnında duyarak uçup gidiyordu güneşe doğru. (...) Annesinin sesini görüyordu.

Sayfa 1 - Altı Nokta Yayınları, 1998

Altı Yazardan Sekiz Öykü İbram Erdem