Kitap İvan Dmitriç ile doktor Andrey Yefimiç arasındaki "felsefi" çatışmayı anlatır nitelikte ilerliyor. Fakat kitabın tarihine baktığımızda Anton Çehov'un dönemin Çarlık Rusya'sında yaşanan ahlaksızlıkları, iğrençlikleri anlattığı gözlemlenebiliyor. Yine İvan Dmitriç ile Andrey Yefimic arasında "kinik" felsefesinin öncü filozoflarından Sinoplu Diyojen ile "kinik" felsefesinin devamı niteliğindeki "Stoa" felsefesinin tartışılmasının tesadüf olmadığını düşünüyorum. Stoa filozofları insanları Tanrının çocuğu olarak görür ve küreselleşme akımının temelini oluşturan tek dünya devleti inancını taşırlar. Kitapta dinin, ahlakın, vicdanın ve hiçliğin üzerine tartışmalar var. Bir tarafından hiçlikten bir tarafın vicdandan ve ahlaktan bahsedildiği bir ortamda stoacılık tartışmaya uygun bir felsefi ortam oluşturuyor. Üstelik Hristiyanlığa temel oluşturması nedeniyle de Stoacılığın tartışmaya açılması manidar gözüküyor. Anton Çehov'un Antipsikiyatri hareketi başlamadan önce tımarhanelerin kapanacağını, insanlara deli gömleği giydirilmeyeceği günlerin geleceğini vaad etmesi, kendisinin de tıp alanında çalışan biri olduğu düşünüldüğünde gelecek ön görüsü bakımından psikiyatri alanına güzel bir öncülük sağlıyor.
Tıp alanında çalışan ve öykü alanında uzman bir isimin yazdığı bu öyküde felsefik düşünceler, halkın ve hastanın psikolojik ve sosyolojik yapısına dair derin tasvirler bulacaksınız. Keyifli okumalar...
