Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.25
Altıncı Koğuş Yorumları ve İncelemeleri
Altıncı Koğuş yorumları ve incelemelerini, Altıncı Koğuş kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Altıncı Koğuş puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Puan
8.210 üzerinden
Yazarın okuduğum ilk kitabıydı.
Kısacık olması dolayısıyla hemen bitiririm desem de içinde barındırdıkları buna izin vermedi. Üzerinde durup düşünülecek onlarca cümle olan bu eser; taşra kasabasındaki bir akıl hastanesinde doktor olan Andrey Yefimiç ile hastası olan Ivan Dimitriç ile olan diyaloglarını konu ediyor. Doktor kasabada yeterince zeki insan olamaması düşüncesi sonucunda hastasıyla sohbete başlıyor.
Hasta hastanedeki yolsuzluklardan, hilelerden, adaletsizliklerden şikayetini dile getiriyor, doktorumuz bunlara göz yumduğu için kendini suçlu hissediyor ama elinden bir şey gelmiyor. Aklı başına kendini de altıncı koğuşta hasta olarak bulması sonucu geliyor, ama ne fayda.
Akıcı dili olan ve ustaca betimlemeleri barındıran kitap sizi kendine bağlıyor, keyifli okumalar :)
88 syf.
10/10 puan verdi
·
Beğendi
Hiç yolculuk sırasında arabanız kaza yapar da ağır yaralanirim diye korktunuz mu ? Veya bir yeriniz ağırdığı zaman internetten bu belirtilere bakıp kanser olduğunuzu düşündünüz mü ? Çok sevdiğiniz ailenizi bir kazada kaybetmekten , arkadaşlarınızin ölmesinden endişe duydunuz mu ? Ya da yolda yalnız yürürken takip edildiginizden......
Evet mi? Evet dediğinizi duyar gibiyim. Eğer saplantılı şekilde bunları düşünmüyorsanız sorun yok merak etmeyin. Ama bunları düşünürken hayatınıza devam etmekte zorlanıyorsanız , bir sorun var demektir.
Hepimizi bazen endişelendiren durumlar olur. Durduk yere korktuğumuz , hiçbir şey yokken vesveseli düşüncelere kapıldığımiz olabilir. Ama Ivan Dmitrich baska . Birisi tarafından takip edildiği takıntısı onu o kadar ele geçiriyor ki kendisini eve kapatıyor. Kasabada işlenen bir cinayeti onun işlediğini sanacaklar diye öyle korkuyor ki kendini bir anda hastanenin 6. Koğuşunda buluveriyor.
Akıl hastası olarak bir yıl kaldıktan sonra hayatına birden bire Doktor Andrey Yefimıç giriyor. İkisini ortak noktada birleştiren bir etken var : Kitap
Doktor Andrey Yefimıç kendini kalabaliklarin içinde yalnız hisseden bir karakter. Etrafındaki kimsenin onu anlamadığını düşünüyor ve bilgili , kültürlü bir dost arayışı içinde. O dostu ise 6. Koğuşta , bir hasta:Ivan Dmitrich.
Peki toplum ne diyor bu arkadaşlığa? Bir doktorla bir hastanin arkadaş olması nasıl karşılanıyor? Cevabı Anton Çehov vericek size.
Keyifli okumalar....
Toplum sözleşmesi’de J. J. Rousseau “Seninle öyle bir sözleşme yapacağım ki, hep benim iyiliğime ve senin zararına olacak; keyfim istediği sürece ben uyacağım, yine keyfim istediği sürece sen uyacaksın ona” der. Yapıyı oluşturan sözleşmenin tek taraflı okduğu çok barizdir. Bir feda sistemi sayesinde toplumsal sözleşme yapabiliriz. İktidar kazanan
Deli diye kime denir?
Yakın zamanda okuduğum Machado de Assis'in Deli Doktoru (Asabiyeci) adlı eserini bitirdiğimde kafamda beliren soru bu kitapta da yine geldi aklıma: Normal ve anormallik arasındaki farkı belirleyen kriterler nelerdir? Bir yerde filozof diye yüceltilmiş bir kişinin benzeri başka bir zaman ve mekânda deli haftasıyla tımarhaneye yatırılabiliyor.
Kitap hastanede delilerin yattığı altıncı koğuş üzerinden delilik ve sebepleri üzerine eğiliyor. Sıradan bir memur olan Ivan Dimitriç bir olay sonrasında deli damgası yerken hastane doktoru Andrey Yefimiç nam-ı diğer Doktor Ragin ise hayatın anlamını/anlamsızlığını sorgular. Bu iki karakterin yolları bir yerlerde kesişecektir.
88 sayfalık uzun bir hikaye olan altıncı koğuşu okurken siz de hayatı, anlamını, ve kendi değerlerinizi gözden geçirme ihtiyacı duyacaksınız. Ve belki de halinize şükrederek daha güzel yarınlara kapı aralayacaksınız. Keyifli okumalar
Alçakların karnı tok, sırtı pekti; namuslu insanlar ise yarı aç dolaşıyordu. (syf.15)
Merhaba... Anton Çehov'un Altıncı Koğuş adlı öyküsünü bitirdim. Can Yayınları'nın kısa klasikler dizisini severek okuyorum. Serinin beşinci kitabı olan Altıncı Koğuş'u da severek okudum. Altıncı Koğuş, başdoktor Ragin'in yönetiminde olan akıl hastanesinin bir bölümüdür. Altıncı Koğuş ve hastanenin tamamında düzensizlik kendisini göstermektedir. Temizlik yönünden de durum içler acısıdır ve bunların yanı sıra hastane çalışanlarının da bu olumsuzlukta rol aldığı görülmektedir. Tüm bu olumsuzluklarla mücadele eden Doktor Ragin, bir süre sonra yaptıklarının karşılığını alamadığını görür ve bu çabasını sürdürmeyi bırakıp hastaneye sık sık gitmemeye karar verir.
Kitapta Anton Çehov'un aydın Rus sınıfına karşı eleştirisini, o sınıfın toplumun sorunlarının farkında olmadığını, halktan koptuklarını, hatta kültür düzeyi olarak da halktan belirli bir üstünlükleri olmadığını, sorunları çözmek için ilk adımı atmak yerine sorunları izlemekle yetindiklerini, bu yöntemle sorunun çözülmediğini görünce ilk adımı atmamakta direndiklerini görüyoruz.
Kitabın kurgu kısmı ise şöyle: Bulunduğu yerde kültür düzeyi yüksek konuşacak biri bulamayan Doktor Ragin, Altıncı Koğuş'taki ruh sağlığı bozuk olan İvan Dmitriyeviç Gromov'la şans eseri konuşmaya başlar ve bu sohbetten çok hoşlanır. Ve bu durum hergün devam etmeye başlar. Ama bu durum çok uzun sürmeyecektir...
88 syf.
8/10 puan verdi
·
Beğendi
Ey aklı başında olan insanlık! Kendi ellerinizle yaptırdığınız akıl hastanelerine kendi çabalarınızla delirttiğiniz(!) insanları yerleştirip toplumu arındırdınız tebrikler. Düşünmekten yoksun yaşayıp dogmatik inançlarınızla sorgulamaktan korkup; korkuyu geçtim bunu düşünemeyecek halde olup bu hayatın anlamsızlığında çırpınanları yok sayarak yaşamınızı sürdürdünüz. Siz aklı başında kimseler; sorgulayan ve farklı her zihni deli kabul ettiniz ve bunu yaparken kendi aklınızdan hiç şüphe duymadınız. Birinin deli olarak nitelenmesi için ne gerekiyor. Doktor Ragin ne açıdan delilik mertebesine layık görüldü de itibarını yitirdi. Delilik ve yaratıcılık paralel ise ve Tanrı en büyük yaratıcı ise bu onu en büyük deli yapmaz mı? Bu durumda dünya başlı başına bir akıl hastanesi olmaz mı? Akıl hastanesi içinde akıl hastanesi açmak matruşka bebeklere benzemek değil midir?
Sadece 88 sayfada sürekli düşünce krizlerine girdim. Okuyup okumamak senin seçimin tıpkı; delirip delirmemek gibi.
Empati
Bir doktorun başından geçenleri anlatıyor. Düşünsenize bir akıl hastası ile arkadaş oluyorsunuz. O size hiç sıkıntın yok diyor. Siz ona hasta olduğunuz için burda kalmanız gerek diyorsunuz. Ve sonra olanlar. Kopya vermemek için devam ettirmeyeceğim.
Soyut olarak çıkarımım:
Kimseyi aşağılamaya kalkmamamız gerektiği. Çünkü o duruma siz geçtiğinizde bu durumdan utanç,kaygı,üzüntü ve daha bir çok aşağılayıcı duyguya sahip olabiliyorsunuz. Aslında binevi empatinin gerekliliği diyebiliriz. Birini tanımadan ona "sen aptalsın!" Demek gibi bir hatayı da anlatıyor kitap. Bazı kişilerin durumlara tepkilerini, bazı kişilerin savunmasını,öfkesini,kimisinin aşağılayıcı bakışlarını da gösteriyor.
Sonuç olarak bilip bilmeden hiç kimsenin birbirine karşı bir söz söylememesi gerek. Yargılamaması gerek. Çünkü bunlar kötü sonuçlar çıkarabiliyor.
Bir taşra kasabasındaki akıl hastahanesinde yatan İvan Dmitriyeviç Gromov ile Doktor Ragin arasındaki sıradışı ilişkiyi ve sohbetleri anlatıyor Altıncı Koğuş.. Bu sohbetler ilerledikçe Doktor Ragin çevresindeki insanlara ve hayata karşı bakış açısını değiştirir. Onun sonu da ne yazık ki hastası Gromov'la aynı olacaktır. Bunun ve dahası hayatındaki gerçeklerin farkına vardığında her şey için çok geçtir.. Altıncı Koğuş, Rus toplumunun ve devletin olaylara karşı duyarsızlığını ve ahlaki çöküntüsünü yansıtan bir novella ve simgesel deliliği çok güzel aktarıyor. Hatta Lenin'in kitabı okuduktan sonra "Kendimi Altıncı Koğuş'a kapatılmış gibi hissettim" dediği rivayet edilir..
Koğuş Numarası Değil Mühim Olan İçinde Olan Bitenler
Andrey Yefimoviç delilerin içerisinde onları umursamayarak bir yaşam sürdüren doktorumuz vakti gelip de kendisi de delirdiği zaman anlıyor onların gerçekten neler çektiğini, nelere maruz kaldığını. Ama iş işten geçmiş oluyor narin yüreği bu anları kaldıramıyor.
Ivan Dimitriyeviç Gromov ise paranoyakça topluma göre sağlıklı iken kendisinin sürekli polis tarafından arandığı şüphesine düşmüş ve bunun ağırlığını yaşamının her aşamasında taşıyarak bir noktada patlak verdikten sonra akıl hastanesinin yolunu tutmuştur ancak ne olursa olsun arayışına yani adalet arayışına eminim devam edecektir.
88 syf.
10/10 puan verdi
Kitabın konusu akıl hastahanesinde bir hasta ve doktoru arasında geçiyor. Bu ikili sürekli çekişiyor. Hasta İvan Dmitriç aslında çok bilgili kültürlü bir gençtir. Ama kendisi zor bir kişilik olduğundan onunla iletişim kurmak pek zordur. Doktoru Andrey Yefimiç onunla buna rağmen keyif alarak derin sohbetlerde bulunur. Sohbetler genellikle felsefi, siyasi ve toplumsal konuları kapsar. Bu iki insan çoğu zaman karşı karşıya gelecek olsa da doktor hastasının hayata karşı tüm bu varoluşsal ve felsefi çığlıklarını göz ardı edemez.
Sonsuzluk ve varoluşçulukla ilgili bir çok mesaj veren bu kitap karşısında insan düşünmeden edemiyor. Aslında kitap bize insanların birbiri üzerine kurmaya çalıştığı baskılar ve sistemler üzerine toplumsal ve insan eleştirisinde bulunuyor.
Okurken çok keyif aldığım ve bana çok şeyler katmış bir kitap oldu kendileri.. Herkese gönül rahatlığıyla tavsiye ederim. Keyifli okumalar. :)
Yalnızlık Delirtir
1892 yılında yayımlanan Altıncı Koğuş, Çehov’un gözünden eşitsizliğin, toplumsal yozlaşmanın, sınıf ayrımının, kibrin anlatıldığı bir baş yapıt.
Kitapta iki önemli karakter var. Bunlardan ilki Doktor Ragin diğeri ise hasta Gromov. Kitap genel olarak bu ikisinin diyalogları üzerine kurulu. Doktor Ragin yaşayış olarak daha romantik türde bir insan.
Çıkarımlarım:
•Yalnızlık her zaman iyi değildir.
•Beni anlamıyorsan anlamış gibi yapma, çünkü ben senin -mış gibi yaptığını anlıyorum.
•Kendini karşındakinden üstün tutma.
•İnsanlara değer vermiyorsan, insanlardan değer bekleme.
•İçinden gelen mesleği yap, sevmediğin mesleği yapma.
•Yarın sana ne olacağını bilemezsin, insanlara ona göre davran.
•Hiç kimse yaşattığını yaşamadan ölmez.