Ama Fareler Uyurlar Gece Wolfgang Borchert
-
Baskı Tarihi:Ekim 2003
-
Sayfa Sayısı:332
-
ISBN:9789752931541
-
Çeviri:Kamuran Şipal
-
Yayınevi:Doğan Kitap
-
Kitabın Türü:
Wolfgang Borchert 1947 yılında öldü. 26 yıl nefes alıp vermişti dünyada. 26. Bu kısa hayata cepheler, hapishaneler ve hastaneler sığmıştı ama. Bedeni 26 yaşındaydı belki evet. Ama ruhu kim bilir hangi ihtiyarla yaşıttı. Eserlerini 2 yılda yazmıştı. Şiirlerini, öykülerini ve oyunlarını. O ve akranlarının yazdıklarına, edebiyat tarihçileri "yıkıntı edebiyatı" diyeceklerdi. Tam isabet. Metinleri bi yıkıntı tasvir eder çünkü. Kentlerin, ailelerin, gençliklerin, bedenlerin, hayallerin ve insanlığın yıkıntısını.
Kitaptan 29 Alıntı
"Nereye?
Hiçliğe. Kaçılacak başka yer yok. Nereye gitsem kendimle karşılaşıyorum. En çok da geceleyin."Ama Fareler Uyurlar Gece, Wolfgang Borchert (Sayfa 58 - YKY)
"Irmaklar ve caddeler fazlasıyla yavaş bizler için. Fazlasıyla eğrı büğrü. Çünkü biz eve gitmek istiyoruz. Nerede olduğunu bildiğimiz yok evin. Ama gitmek istiyoruz. Ve caddeler ve ırmaklar fazlasıyla eğri büğrü bizler için."
"İnsansın sen, beynin zürafa yalnızlığında, sonsuz uzunluktaki boynunun yukarısında bir yerdedir. Ve kimse tam olarak bilmez nerededir kalbin."
"Tanrı'nın yüzü yoktu. Onun için kulakları da olamazdı. İşte buydu onların en büyük öksüzlüğü: Zalim ve yüce. Ve onlar da soluyordu. Çılgınca, açgözlü, obur. Ama yalnız, cılız bir sesle yalnız. Çünkü çığlıkları, korkunç çığlıkları yanı başlarında, aynı masada oturanlara bile ulaşamıyordu. Kulaksız Tanrı'ya ulaşamıyordu. Yanı başlarında aynı masada oturanlara bile. Aynı masada oturan. Yanı başlarında. Aynı masada."
"Düşündüğünüzü öylece söylemeye kalksanız, kimse dayanabilir mi buna ha?"
"Çünkü korkunç bir sesi vardır zifiri karanlığın."
"Rüzgar ilk ve son senfonisidir yaşamın, soluğu beşik ve tabutlar üzerinde işitilen ezeli melodidir. Onun mırıltısı, uğultusu, hışırtısı, gürleyişi ve ıslık çalışı dışında hiçbir şey, hatta ölüm bile kalıcı değildir. Ölüm bile; çünkü rüzgar haçlar ve kemikler üzerinde söyler ezgisini ve ezgisini söylediği yerde hayat vardır, çünkü çiçekler onun avucundadır ve hem rüzgar hem çiçekler gülüp geçerler kemiksi ölüme. Rüzgar bilgedir, çünkü yaşam kadar gün görmüştür."
"Bizler veda nedir bilmeyen bir kuşağız; ama biliyoruz ki, tüm varışlar bizimdir."
"Biliyor musun hani, bir duygu vardır, babacan bir duygu, diyelim biriyle bozuşmuşsundur ve bozuştuğun kişi de, sen de uzlaşmazlığın canlı örneklerisinizdir. Derken komik bir şey olur ve ikinizi de gülmeye zorlar; gülmek istemezsiniz gerçekte, hayır. Ama yine de gevşer, yayılır yüzünüz ve en doğrusu 'buruk sırıtış' deyimiyle nitelenecek bir ifadeye bürünür."
"Anlaşılan bu dünyada kesin bir şey yoktu."
