Ama Sözcükleri Götüremezler sözleri ve alıntılarını, Ama Sözcükleri Götüremezler kitap alıntılarını, Ama Sözcükleri Götüremezler en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
İnsan çağımızda gönül tarlasına durmadan put dikiyor. Kendi türettiği eşyaya, kendi kurduğu sisteme veya kendinin yücelttiği insana tapmak yoluyla kendine tapmaya çalışmakta belki de. Kendini dolaylı yoldan putlaştırmanın boş deneyinde..
Nurettin Topçu’nun, her okuyuşumda burnumun direğini sızlatan bir yazısı vardır. Daha doğrusu, Amerikan Mektupları kitabındaki metinlerden birinde geçen bir paragraf, anlatıcının naklettiği bir hadise..
Şöyledir: “Geçenlerde henüz sıcak bir gündüz ortasında, buralı bir dostumla şehrin Kadıköy geçesinde İbrahimağa Yokuşu denilen bir şehir arkasından Çamlıca’ya doğru yürüyüş yapıyorduk. Toprak bir yokuşun üstünde yolu tıkayan bir kaya parçasını kazma ile kırarak yolu açan bir adama rastladık. Önce bunu bir amele zannettik. Arkadaşım tekerlek, siyah sakallı, tatlı, güler yüzlü, oldukça iri ve dinç cüssesiyle çalışan adamı selamladı, ‘Amele misin? Yalnız mı çalışıyorsun?’ diye sordu. Kazmasına dayanarak bir gazali andıran derin, siyah gözleriyle bizi süzen kahraman Türkmen’in heyecanlı, gür sesini dinlerken kulaklarıma inanamıyordum: ‘Ben arabacıyım, na şu karşı kulübede oturuyorum, amele değilim. Allah için bu yolu yapıyorum.’ Bizim şaşkınlığımıza bakıyordu. Biz sormadan o devam etti. Lâkin gözleri dolmuştu, sesi titriyordu. Serbestçe ağlayabilen bir kahramana benziyordu. ‘Babam Çanakkale’de şehit oldu, bir helva pişiremedim. Evlâdımı İstiklâl Harbi’nde kurban verdim. Bir Mevlit okutamadım. Ruhlarına gönderecek bir şeyim yok. İşte bu hayrı yapıyorum.’ Hemen kazmaya sarıldı ve ‘Allah!’ diye başladığı işine devam etti. Ben bu vicdan azametinin karşısında o gün bugün secseye kapanıyorum.."
Kendimi hep onlardan saydım ben, dünya ile geçimsizlerden; tereddütsüz ona sırtını dönebilenlerden. Kederi içinde bir yumru gibi taşıyıp duranların meşrebine yakın durdum..