Amok Koşucusu
Stefan ZweigSözler ve Alıntılar
Ah o gece, o korkunç gece, yaşamakla ölmek arasındaki o sonsuz gece !
"Buradaki insanlar beni anlamıyor, ben de onları anlamıyorum" diye ısrarla tekrarladı. "Ben burada yaşayamam ! Bana yardım edin efendim !"
Sayfa 186 - Sayfa6Kitabı okudu
Tek bir şey istiyordu: Gece! Sabaha kadar derin, rüyasız, kara bir uyku; ümidi, o gecenin sabahında daha iyi haberler gelmesiydi!
Ancak hayatın içindeyse canlanıyordu, yalnız kaldığında gölge haline geliyordu.
Sayfa 40 - Sayfa6Kitabı okudu
Artık kenti ve sokağı, sokağın adını, kendi adımı hissetmez olmuştum. Sadece, burada yabancı olduğumu, bildik olmadık bir yerde tamamen ipimi koparmış olarak durduğumu, içimde hiçbir gaye, hiçbir mesaj, hiçbir ilişki olmadığını ama yine de etrafımdaki bu karanlık hayatın içimi, tenimin altından geçen kan gibi doldurduğunu algılıyordum.
Sayfa 134 - Sayfa6Kitabı okudu
belki... ah bu belirsizlik bana şimdi nasıl da işkence çektiriyor!
Sayfa 104 - Sayfa6Kitabı okudu
İçinde yarı korku, yarı ümit olan bir his kıpır kıpırdı; bir şey, dönüşü olmayan olayı çaresizce gerçekleştirmesini engellisin, onu tutsun istiyor gibiydi.
Sayfa 42 - Sayfa6Kitabı okudu