Aklı selim bir bakış ile düşününce, hımm... Amok koşucusu... Bir koşucunun dramatik , sebatla olan öyküsüdür diye bir kanıya varıyor insan.
Ama hiç öyle değil. Olayların sarmal kurgusu kitabın başlığıyla tezatlığı.
Kitabın her sayfasını hiddetle çeviriyor insan bir sonraki sayfanın heyecanı yüreğimde bir güvercin varmışçasına kanat çırpıyor.
Zweig... Varlıklı bir aileden geliyor, ikinci dünya savaşı zor bir hayat sürmüş, kurtuluşu yazarlıkta, yazılarla bulmuş sanki.
Bu öyküsünün konusu şu , bir doktor Hindistan 'da , başka ülkelerde....Orada... burada.
Seyahati seviyor ama en çok Avrupa özlemi çekerken bir kadın çıkıyor karşısına ve onu sürüncemede bırakacak bir istekte bulunuyor
Doktor akut bir depresif hal yaşıyor ve Amok koşusu sendromuna yakalanıyor.
Sonrasında klasik Zweig metaforu ve aforizması eşliğinde heyecanla okunan olaylara gebe oluyor sayfalar.
Sanki dizi film gibi, yani çekilse dizisi olur. Bu arada kitabın son pasajı ders niteliğinde bir sonla noktalanmış.
İnceleme metnimi bir alıntı ile noktalarken size keyifli okumalar diliyorum.
"Geminin devasa beşiği inip kalkarken beni de zamanın ötesine taşımıştı. İçimi şehvete benzeyen bir yorgunluğun kapladığını hissettim. Uyumak, rüya görmek ama bu sihri terk etmemek, tabutuma inmemek istiyordum. " s.12
