Bizler sert ve zalim bir hayatin insanlari,herseyi hissettigimiz halde ne varki layikiyle konuşamıyoruz.Düşünceler dolaşıp duruyor içimizde.anlayip duyduklarimizi sozlerle anlatmadigimiz icin utaniyoruz. Çoğu zamanda duşuncelerimiz yuzunden kiziyoruz kendimize onlari savmak istiyoruz basimizdan.inanilmaz bir şey Hayat. İnsan ne kadar rahat etmek istese,sağdan soldan tekmeler darbeler yiyor.oysa duşunceler ruhumuzu uyandiriyor.Ve bekleyebilirsek iyi günlere kavuşacağımızı anlatiyor...