Olay örgüsü gerçekten güzel ve sürükleyiciydi. Karakterler de öyle, özellikle Pelageya anaya hayran kaldım. Kitapta devrimci bir genç ve bu gencin peşinden sürüklenip ondan daha da devrimci olan yaşlı annesinin hikayesini heyecanla okuyacaksınız. Spoiler vermeden kitabın çarpıcı bir sonunun olduğunu da söyleyeyim. Ama kitapta bariz bir komünizm propagandası var. Yazarın siyasi görüşü tarafından bu kadar yönlendirilmek istemezseniz kitabı sevmeyebilirsiniz. Çünkü yazar taraf tutmaktan hiç çekinmemiş, komünizm ve komünistler iyidir, diğerleri kötüdür yargısı baştan sona kadar hissediliyor.
“Asık suratlı, kasları hala yorgun insanlar, ürkütülmüş hamam böcekleri gibi dışarı fırlardı külrengi evlerden… Asık suratlı, kara bacalar, mahallenin üstüne kaldırılmış kalın sopalar gibi gökyüzüne doğru yükselirdi… Akşam olup da batan güneşin kızıl ışınları pencere camlarını tutuşturunca, fabrikanın taş karnı kusmuk gibi dışarı atardı öğüttüğü
Sene bitmeden okumayı başardığım mükemmel bir eser. Bu kitaba karşı tuhaf bir ön yargım vardı. Sanki çok sıkıcıymış gibi geliyordu. Hatta Maksim Gorki'ye karşı da bir ön yargım vardı. Bu yüzden aylardır elimde olmasına rağmen okumadım. Her seferinde şu kitap bitsin okuyacağım dedim ama hiç okumadım. En son yeter arkadaş nedir bu zulüm, dedim ve
Maksim Gorki Ana kitabını 1906'da sürgünde bulunduğu yıllarda kaleme almıştır. Ve Ana kitabı ilk başta bölümler halinde bir dergide yayınlanmaya başladığı halde Rusya'da oldukça büyük yankı uyandırmış ve yasaklanmış hatta dergi kapatılmıştır. Yazıldığı dönem ve dile getirdiği gerçeklerle Ana kitabı toplumcu gerçekçilik akımının
Kitabın incelemesini yapmadan önce ana olmanın ne demek olduğunu yazmak istedim. Beceremedim. Hiç bir sözcüğe sığdıramadım anneliği... Belli başlı kavramlarla sınırlanacak türden de değildi... En azından benim sözcük dağarcığımda anneliğin yerini tutacak bir söz yoktu. Yetersizdi hepsi. O yüzden de ben iyisi mi kitaptan ve kitapta ki anneden
