Ana
Maksim GorkiQuotes
Halk bir kıyıya itilmiş, küçültülmüş, çürümeye bırakılmış. Gelgelelim kabul etmiyor bu durumu. Beni niye bir köşeye atıyorlar? diye düşünüyor. Soruyor kendi kendine. Her şeyden bol bol varken niye açım? Her yerde bunca akıl varken niye aptal ve cahilim ben? Zengin yoksul ayırımı yapmaksızın tüm insanları seven, koruyan Tanrı hani nerede?
İlya YayınlarıKitabı okudu
İnsanlar korktukça bataklık içinde çürüyen ağaçlar gibi ölür, giderler.
Sayfa 25
Gülmek acımıza meydan okumaktır...
Biliyor musun Andre, sık sık gülen insanlar kalplerinde en çok acı olanlardır.